“Εγώ γλίτωσα και δεν είμαι πλέον σαν κι εσάς. Και χόρτασα. Και λεφτά. Και οικογένεια κι αγάπη. Κυρίως αγάπη. Εγώ, που μέχρι πέρυσι, αν με άγγιζες ακόμα και εξ αποστάσεως, ούρλιαζα “πίσω μου σ’ έχω σατανά”. Εγώ χόρτασα. Έναν χειμώνα αγάπη. Μια άνοιξη ελπίδα. Κι ένα καλοκαίρι προοπτική. Ολόκληρο προοπτικές. Εγώ, η ξεγραμμένη. Χρειάστηκε να ξεγραφτώ για να μπορέσω και να συμμορφωθώ και να αγαπήσω και να αγγίξω και να ανταποδώσω και τα πάντα”.
Η Μαλβίνα που μόνο ήθελε να αγαπά και να αγαπιέται
“Δεν υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί, έξυπνοι και χαζοί, όμορφοι και άσχημοι, υπάρχουν μόνο άνθρωποι που αγαπήθηκαν και άνθρωποι που δεν αγαπήθηκαν”.
Η Μαλβίνα Κάραλη είχε στα μάτια τη λάμψη ενός άστρου. Η υπέροχη αυτή γενναιόδωρη μποέμισσα είχε ένα λόγο αφοπλιστικό, οξυδερκή, σχεδόν σουρεαλιστικό. Η σαρωτική της προσωπικότητα αποτέλεσε αληθινή σχολή για δημοσιογράφους. Και όχι μόνο.
Ο αστικός μύθος λέει ότι κάποτε ήθελε να ζητήσει αύξηση από τον τότε εκδότη του περιοδικού Γυναίκα στο οποίο αρθρογραφούσε. Αντί να μπει στην συνηθισμένη διαδικασία για καιρό έμπαινε στο γραφείο φορώντας νυφικό. Όταν ο εκδότης τη ρώτησε “γιατί;”, εκείνη απλώς του απάντησε: “Δεν έχω χρήματα για καινούρια ρούχα”.
Γεννήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου του 1954 στη Χαλκίδα ως Μαρία Ελένη Σακκά, φοίτησε στο Αρσάκειο όπου είχε επεισοδιακά μαθητικά χρόνια, σπούδασε κυβερνητική στο Παρίσι. Κείμενα της φιλοξένησαν η Απογευματινή, η Ελευθεροτυπία, το Φαντάζιο, τα Επίκαιρα, η Γυναίκα, το Κλικ, το Ο1, το Symbol. Τηλεοπτικά έχει αφήσει ιστορία κυρίως με τις απολύτως προσωπικές και ιδιοσυγκρασιακές συνεντεύξεις επωνύμων που έκανε στο Seven και βέβαια με τα σατυρικά δελτία ειδήσεων Malvina Line (ΣΚΑΪ), Malvina Hostess (Mega), Μalvina Rixten.
Η Μαλβίνα ήταν το πρώτο παιδί από τον δεύτερο γάμο του πατέρα της. Ο Ψαριανός παππούς της Γιώργης Σακκάς, ήταν ναύαρχος του τότε Βασιλικού Ναυτικού και η μητέρα της δασκάλα, το γένος Ιωάννη Χαρίτου, την οποία γνώρισε ο πατέρας της σε μετάθεσή του από την “Τράπεζα της Ελλάδος” στην Πύλο το 1950. Είχε δυο αδελφούς, τον Γιώργη-Αλκίνοο και τον Γιάννη Σακκά.
Με το πραγματικό της όνομα (Μαίρη Σακκά) συμμετείχε στις ταινίες «Ορφανή σε ξένα χέρια» (1962) του Ερρίκου Θαλασσινού, «Κατρακύλισμα… στο βούρκο» (1962) του Σπύρου Ζιάγκου και «Ορφανή στους πέντε δρόμους» του Παναγιώτη Κωνσταντίνου. Έκανε τρεις γάμους και απέκτησε τρία παιδιά. Ο πρώτος γάμος της ήταν με τον βιβλιοχαρτοπώλη Βαγγέλη Κάραλη, ο δεύτερος με τον σκηνογράφο Γιώργο Πάτσα και ο τελευταίος με τον συγγραφέα Διονύση Χαριτόπουλο.
Η Μαλβίνα που αγαπήσαμε, μέσα από τα δικά της λόγια
“Αυτοί οι τύποι, οι μικροαστοί, δεν σκέφτονται ποτέ τους να αυτοκτονήσουν, γιατί η ζωή τους ανήκει στον Θεό, αλλά στην ουσία επειδή δεν αποφασίζουν ούτε για τη ζωή τους ούτε για τον θάνατό τους. Είναι αμνήμονες εκεί που τους συμφέρει, αλλά, οραματιζόμενοι το μέλλον, δεν ζουν ποτέ ένα παρόν της προκοπής. Κάνουν μακροπρόθεσμα όνειρα που, κατά κανόνα, τα προφταίνει ο θάνατος. Χτίζουν ντουβάρια. Αγοράζουν οικοπεδάκια. Δεν ψάχνουν τσάντες, γιατί σπάνια ερωτεύονται και, όπως όλοι οι βλάκες, ποτέ δεν νιώθουν ανίσχυροι. Τρέμουν τις υποχρεώσεις, αλλά τελικά παντρεύονται μια υπομονετικιά, αφού την πρήξαν επί χρόνια τόσο, που δεν θέλει πια ούτε να τους χέσει. Κάνουν δύο μόγγολα, γιατί “ένα ίσον κανένα”. Ή τρία, αν τα δύο πρώτα είναι κορίτσια. Και, βέβαια, τους αρέσουνε πολύ οι βιζιτούδες, τις οποίες πάντα ρωτάνε μετά το πήδημα: “Πώς ξέπεσες έτσι;”.
“Υποπτεύομαι βαθύτατα όσους διαφημίζουν την ευτυχία τους, ακόμη κι εμένα, όποτε το έχω κάνει. Η απάντησή μου είναι: είμαι σχετικά καλά και είμαι ευγνώμων…”.
«Ταξίδι σημαίνει ο κάθε δρόμος να σε πηγαίνει στην άκρη του εαυτού σου. Μέσα από το ταξίδι μπορεί ο καθένας να μάθει ποιος είναι. Ή, καλύτερα, ποιον ρόλο αντιπροσωπεύει στη ζωή του. Ποιος είναι ο ρόλος που του ταιριάζει. Μπορεί να είναι πολλοί. Διαλέγεις και παίρνεις. Ονειρεύομαι να ταξιδέψω παντού».
Γιατί φορούσες σε πολλές εκπομπές σου στρατιωτική στολή;
“Στη γυναίκα η στολή σημαίνει υπόσχεση οικιακής τάξης. Μόνο οι άντρες, gay και straight, είναι σε θέση να εισπράξουν το φετίχ της στολής. Τη ρευστότητα του σώματος που καιροφυλαχτεί κάτω από το κέλυφος. Μόνο άντρας ερωτεύεται άντρα ένστολο ανυστερόβουλα.”
Η Μαλβίνα του Έρωτα
“Χίλιοι άνθρωποι μέσα στο μπαρ και είναι άδειο. Κανένας. Μπαίνει ο έρωτάς σου, τότε μόνο χίλιοι ένας. Οι χίλιοι απλώς κομπάρσοι”.
“Στον έρωτα όταν έχεις σταθερές βάσεις, καλή ανατροφή, σωστές χαρακτηρολογικές δομές την χάνεις την αξιοπρέπειά σου απέναντι στον άλλον… διαφορετικά είσαι βλάκας”
“Σπάστηκα με την ατάκα σου «Κοίτα να διασκεδάσεις». Δε γουστάρω να περνάω καλά χωρίς εσένα. Θέλω να λες από μέσα σου να είναι όλα μαύρα εκεί που πάει χωρίς εμένα. – γιατί έτσι λέω κι εγώ. Τι να σου κάνω ανωτερότητες; Γιατί είμαστε έτσι φτιαγμένοι να μη μας αρέσει να περνάει καλά ο άλλος χωρίς εμάς.”
“Οι άνθρωποι όταν είναι να ξεπεραστούν, ξεπερνιούνται όπως οι μόδες.”
“Εμένα κάνε με κύκλο ομόκεντρο, να νιώθω τη συγγένεια. Και τότε η καλύτερή σου είναι η καλύτερή μου. Αλλά ομόκεντρο. Αλλιώς ζηλεύω. Κι όταν ζηλεύω γίνομαι έξυπνη. Και όταν γίνομαι έξυπνη, τα καταστρέφω όλα.”
“Εγώ τον έρωτα τον αντιλαμβάνομαι σαν την πιο φοβερή χειραψία προς τη ζωή”.
“Αν είναι κακό να σκοτώνεις τον πλησίον σου δίχως λόγο, είναι χίλιες φορές πιο κακό να ερωτεύεσαι και να αγαπάς τον πλησίον σου δίχως λόγο“
“Kάθε θηλυκό πλάσμα έχει τη μοιραία σφραγίδα της μάνας του. Και καμιά δεν γλιτώνει τον κανόνα”.
Άνδρας που δεν είναι τώρα, δεν ήταν ποτέ.
“Σημασία δεν έχει μόνο ποιον αγαπάς, αλλά με ποιον μπορείς να είσαι ο πραγματικός εαυτός σου. Εγώ έτσι είμαι μαζί σου και ξέρω πως με ‘μένα είσαι ο εαυτός σου και θα είμαι ο υπασπιστής σου σε κάθε πετροπόλεμο”.
Το μόνο που φοβάμαι σήμερα είναι να γυρίσει κάποιος και να μου πει ” Κάποτε σε αγαπούσα.” Ή να γυρίσω κάποια μέρα η ίδια και να πω στον εαυτό μου πως “μέσα μου τελειώνουν οι άνθρωποι.”
Ή είμαι ερωτευμένη και δυστυχώ με τρόπο αστείο, ή είμαι λογική και πλήττω θανάσιμα.
Η Μαλβίνα της Έξαψης
“Η ένταση ενός καινούργιου έρωτα εξαρτάται από τη μοναξιά που προηγήθηκε από αυτόν. Το ίδιο συμβαίνει και με τη γραφή. Ξαναγράφω, λοιπόν, με την έξαψη που ζεις έναν αργοπορημένο έρωτα.”
Έχω έμμονες ιδέες. Που για ‘μένα δεν είναι άλλο παρά αβλαβή τσιμπούρια της σκέψης.
Η Μαλβίνα της Έκπληξης
Παράλληλα, ως σεναριογράφος, τιμήθηκε με δύο κρατικά βραβεία σεναρίου για τις ταινίες «Ξένια» (1989) του Πατρίς Βιβάνκος και «Κρυστάλλινες Νύχτες» (1992) της Τώνιας Μαρκετάκη. Συνυπέγραψε επίσης τα σενάρια στις ταινίες «Αρχάγγελος του Πάθους» (1987) του Νίκου Βεργίτση και «Ζωή χαρισάμενη» (1993) του Πατρίς Βιβάνκος.
Έγραψε τα βιβλία «Αθώος σαν αγαπημένος» (εκδ. Καστανιώτη, 1989), «Τα κορίτσια στη σαβάνα» (εκδ. Νεφέλη, 1991), «Πιο πολύ, πιο πολλοί» (εκδ. Αστάρτη, 2000), «Έρωτας και άλλες πολεμικές τέχνες» (εκδ. Κάκτος, 1996), συλλογή κειμένων από τη στήλη της «Επ’ αυτοφόρω» στο περιοδικό «Γυναίκα» από την περίοδο 1989 έως 1996 καθώς και σειρά πέντε βιβλίων μαγειρικής υπό τον γενικό τίτλο «Η κουζίνα της Μαλβίνας» («Συνταγές για κόρες ακαμάτρες», εκδ. Αστάρτη 1999, «Μαλβινέζικα», εκδ. Αστάρτη, 1999, «Συνταγές για κουζίνα αποψάτη», εκδ. Αστάρτη, 2000, «Πιάτα της απάτης», εκδ. Αστάρτη, 2000, «Συνταγές κατάλληλες για όλους», εκδ. Αστάρτη, 2001). Επίσης, έγραψε την μυθιστορηματική βιογραφία της Αλίκης Βουγιουκλάκη («Γλυκό κορίτσι», εκδ. Αστάρτη, 1997).
Το βιβλίο “Σαββατογεννημένη” (εκδ. Τσαγκαρουσιάνος, 2005 – με κείμενά της από το περιοδικό Symbol της εφημερίδας Επενδυτής), κυκλοφόρησε μετά το θάνατό της.
Πέθανε στην Αθήνα τον Ιούνιο του 2002 από καρκίνο. Κηδεύτηκε στο Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών.
Σε κάποια από τις τελευταίες της συνεντεύξεις της είχε πει.
“Ο ταλαντούχος άνθρωπος, ό,τι κι αν κάνει, το κάνει εμπνευσμένα. Και η Κόλαση να σε περιμένει μαζί του, θα είναι μια παραδεισένια Κόλαση. Ενώ από τον ατάλαντο άνθρωπο να μην περιμένεις τίποτα καλό. Και ο Παράδεισός του ανούσιος”.
