Αν μπορούσα να περιγράψω την εφηβεία θα έλεγα ότι είναι μια υπέροχη τρέλα. Υπέροχη γιατί έχεις αυτό το αίσθημα της αθανασίας, ότι όλα μπορούν να συμβούν, αίσθημα που σιγά σιγά φθίνει όσο μεγαλώνεις. Τρέλα γιατί όλα τα αισθάνεσαι στα άκρα, τεράστια χαρά και τεράστια θλίψη- ισορροπία δεν υπάρχει. Όλα τα ζεις στο έπακρο και ειδικά τον έρωτα.
Πριν 2 χρόνια το τηλέφωνο της παιδιάτρου Κατερίνας Τσαντίλα χτύπησε στις 12 τα μεσάνυχτα. Ήταν η Τάνια της οποίας ήταν η παιδίατρος μέχρι πρόσφατα. Η Τάνια έκλαιγε στο τηλέφωνο και ήταν σε τρομερή απελπισία. «Κυρία Κατερίνα δεν ξέρω τι να κάνω. Τα έκανα μαντάρα». Εκείνη προσπάθησε να την ηρεμήσει για να της πει τι έχει. Με τα πολλά η κοπέλα, τότε 18, είπε: «Έμεινα έγκυος»…
Στις 29 Σεπτεμβρίου είναι η παγκόσμια ημέρα για το δικαίωμα στην άμβλωση και αυτό σίγουρα μας θυμίζει την απαγόρευση των εκτρώσεων σε κάποιες πολιτείες της Αμερικής! Μιλώντας με τη γιατρό, τη ρώτησα εάν μπορούσε να με φέρει σε επαφή να συζητήσουμε για την εμπειρία της – εάν δεχόταν φυσικά. Η ίδια δέχτηκε χωρίς να χρησιμοποιήσω το επίθετό της καθώς η μόνη που το γνώριζαν ήταν η γιατρός της και η μητέρα της.
«Στο λύκειο τα πάντα σε πιέζουν να κάνεις σεξ. Εάν δεν κάνεις, είσαι συντηρητική και ‘’μπάζο’’ και φυσικά αν κάνεις μπορεί να χαρακτηριστείς αλλιώς… καταλαβαίνεις». Προφανώς και καταλάβαινα… «Όπως όλοι είχα το crush μου από το γυμνάσιο, ο οποίος όμως δεν μου είχε δώσει ποτέ σημασία. Είχαμε άλλες παρέες, αυτός στους δημοφιλείς, εγώ λίγο πιο… αφανής. Τέλος πάντων. Με τα κουτσομπολιά από εδώ από εκεί, έμαθε ότι μου αρέσει και ξεκίνησε να με πλησιάζει. Είχε αρχίσει να αλλάζει και το σώμα μου [να γίνεται πιο γυναικείο] και μόλις άρχισε να μου μιλάει το πήρα κάπως πάνω μου. Με γοήτευσε πολύ. Προφανώς δεν είχα ξανακάνει ποτέ σεξ.»
Αυτή είναι μια ιστορία που πολλές κοπέλες έχουν ζήσει, απλά κάποιες στάθηκαν πιο τυχερές και αποκόμισαν όμορφες εμπειρίες κι άλλες όχι τόσο. Κάπως έτσι έγινε και με την Τάνια και παρόλο που μοιράστηκε αρκετά για την εμπειρία της, επέλεξα να παραθέσω τα πιο σημαντικά σημεία που αφορούν στο θέμα μας.
Στην ερώτηση πως ήταν η δική σου εμπειρία, απάντησε: «Πιέστηκα πολύ. Αισθανόμουν πως έπρεπε να το κάνω αλλιώς θα με βαρεθεί και θα βρει άλλη. Τόσο χαζή ήταν η σκέψη μου αλλά τότε φαινόταν ο κόσμος ολόκληρος. Αφού βρεθήκαμε, με έπεισε, έγινε ό,τι έγινε χωρίς προφυλακτικό (από τότε, ποτέ χωρίς). Καθώς ήμουν αφελής και άπειρη, όταν τελείωσε η όλη φάση, δεν ήξερα πώς ακριβώς έπρεπε να νιώσω και κυρίως δεν ήξερα ότι είχε ολοκληρώσει μέσα μου».
Η Τάνια συνειδητοποίησε πως ήταν έγκυος περίπου ενάμιση μήνα αργότερα κι είχε συνευρεθεί με αυτό το παιδί άλλη μια φορά. «Δεν είχα περίοδο, αισθανόμουν περίεργα, είχα ζαλάδες και γενικά ο οργανισμός μου συμπεριφερόταν διαφορετικά. Τότε αποφάσισα να κάνω τεστ για να το βγάλω περισσότερο από το μυαλό μου. Και τότε ξεκίνησε ο πανικός. Το τεστ βγήκε θετικό. Όλη μέρα έκλαιγα και δεν ήξερα τι να κάνω. Αποφάσισα να πάρω την παιδίατρό μου που θα ήξερε. Μου είπε πως πρέπει να μιλήσω στη μητέρα μου και με ρώτησε εγώ τι ήθελα να κάνω. Προφανώς όχι, δεν ήμουν έτοιμη να κάνω παιδί, δεν είχα τελειώσει καν το σχολείο». Σε αυτό το σημείο να πω πως ο νεαρός στο άκουσμα ότι είναι έγκυος της είπε «ας πρόσεχες, έπρεπε να πάρεις το χάπι, εγώ τι φταίω»…
Το να πεις στους δικούς σου ότι έχεις ξεκινήσει τις σεξουαλικές επαφές, είναι ένας εφιάλτης, το θυμάμαι και από εμένα. Πόσο μάλλον να πρέπει να τους πεις πως έμεινες έγκυος. «Έπρεπε να το πω στη μητέρα μου πριν να είναι αργά. Όταν της το είπα, έβαλε τα κλάματα κι έφυγε από το δωμάτιο. Μετά από λίγο είχε ανακτήσει την ψυχραιμία της και γύρισε, κάθισε στο κρεβάτι μου κράτησε το πρόσωπο και μου είπε: «Θα πάμε μαζί στην κλινική, εσύ δεν θέλω να φοβάσαι για τίποτα.» Αυτό μου έδωσε απίστευτη δύναμη. Αυτό που φοβόμουν δεν ήταν η άμβλωση, ήταν η αντίδραση της μητέρας μου, μην πέσω στα μάτια της».
Δεν πέρασαν πολλές μέρες, όπως μου είπε, κι ήρθε η ώρα να πάνε στην κλινική όπου είχαν ραντεβού και δέχονταν και ανήλικες. «Είχα άγχος αλλά και ανυπομονησία. Ήθελα να τελειώνω μ’ αυτόν τον εφιάλτη, δεν άντεχα. Οι νοσοκόμες ήταν απίστευτα γλυκές και μου έλεγαν συνέχεια πως δεν έχω τίποτα να φοβάμαι κι ούτε που θα το καταλάβω. Η αλήθεια ήταν αυτή! Πιο πολύ με φόβισε το όλο σκηνικό παρά η ίδια η άμβλωση. Ξεκουράστηκα και μετά από λίγο πήγα στο σπίτι μου και κοιμήθηκα πολύ βαριά. Το θυμάμαι αυτό.»
Τη ρώτησα για την επικαιρότητα και την άποψή της για την απαγόρευση των αμβλώσεων στην άλλη άκρη του Ατλαντικού. «Λυπάμαι μέσα από την καρδιά μου τις κοπέλες που θα έρθουν στη θέση μου από το λάθος ενός ανεγκέφαλου ή της στιγμής ή ακόμα χειρότερα από βιασμό. Είναι τραγικό να μην μπορείς να επιλέξεις τι θα κάνεις με το σώμα σου και τη ζωή σου. Πρέπει δηλαδή να φορτωθείς ένα παιδί που δεν θες και να ζήσετε στην δυστυχία; Γιατί; Εάν αποφάσιζε κάποιος άλλος για μένα να το κρατήσω με το ζόρι, τώρα θα είχα 2 χρονών παιδί με έναν πατέρα εξαφανισμένο, δεν θα είχα σπουδάσει τίποτα, θα έπρεπε να μένω σπίτι να μεγαλώνω το παιδί, θα έλεγα αντίο σε διακοπές, εκδρομές και εξόδους και θα ήμουν δυστυχής. Και θες να σου πω και κάτι; Ήταν η καλύτερη απόφαση και το μεγαλύτερο μάθημα που έχω πάρει μέχρι τώρα στη ζωή μου!»
Διαβάστε επίσης: Αμβλώσεις: Μια ιστορική αναδρομή- Πως φτάσαμε στο συνταγματικό δικαίωμα και πως καταπατήθηκε
