“Νομίζω γνώριζα ανέκαθεν ότι το παιδί μου ήταν γκέι, αλλά φοβόμουν τη στιγμή που θα μου το αποκάλυπτε γιατί τότε θα γινόταν πραγματικότητα!”. Αυτά είναι τα λόγια της Μ., μητέρας του Κ., ο οποίος πριν μερικούς μήνες αποκάλυψε στους γονείς του ότι είναι γκέι. Όπως μας εξομολογήθηκε ο Κ, δεν παραδεχόταν την ομοφυλοφιλία του ούτε στον ίδιο του τον εαυτό. Αντίθετα, έκανε τα πάντα για να αποδείξει στους άλλους αλλά και στον εαυτό του το αντίθετο.
“Προσπαθούσα να κάνω όλα όσα πίστευα ότι πρέπει να κάνουν τα αγόρια της ηλικίας μου, να κάνω παρέα μαζί τους, αλλά ως επί τω πλείστον, οι παρέες μου ήταν κορίτσια. Ήθελα όμως να πείσω τους γονείς μου ότι ενίοτε έκανα κάτι με κοπέλες”.
Ο δρόμος προς τη λύτρωση
Το ταξίδι προς την αποκάλυψη της σεξουαλικής ταυτότητας, δεν είναι συνήθως εύκολο. Στις περισσότερες περιπτώσεις η αντίδραση των γονιών είναι αρνητική. Το ερώτημα είναι πώς αντιδρά ένας σύγχρονος, open minded γονέας στο άκουσμα ότι το παιδί του είναι γκέι;
“Η καρδιά μου χτυπούσε σαν τρελή. Είχα τρομερό άγχος γιατί ένιωθα πως είχε έρθει η στιγμή να μας αποκαλύψει την αλήθεια ο Κ. Θα έλεγα ψέματα σαν μάνα του, πως δεν το είχα καταλάβει γιατί φαινόταν. Από καιρό τον πηγαίναμε σε ψυχολόγο προσπαθώντας να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα που είχε ως έφηβος. Στην ουσία καταλαβαίνω ότι απλά ήταν γκέι κι εμείς κάναμε ότι μπορούσαμε για να αποφύγουμε αυτή την αλήθεια και να αποδώσουμε τα ξεσπάσματά του και τα ψυχοσωματικά σε κάποιο άλλο πρόβλημα!”
Η αίσθηση που αποκόμισα ήταν πως βασικός πυλώνας του άγχους και των δύο, ήταν το πώς θα το πάρει ο πατέρας. Στις περισσότερες ιστορίες που ακούμε -είτε μιλάμε για κόρες είτε για γιους- το μεγαλύτερο άγχος είναι η πατρική αντίδραση. “Προσπαθούσα να μιμηθώ συμπεριφορές του πατέρα μου γιατί έτσι πίστευα ότι θα γίνω «άντρας», αν θες… Έβριζα πολύ, έλεγα ότι θα βγω με κάτι «γκόμενες» αντί να πω «με φίλες μου», έλεγα ψέματα για τις σεξουαλικές μου εμπειρίες, ενώ κατά βάθος ήξερα ότι μου αρέσει ένα αγόρι. Kαι όλη αυτή η κατάσταση με καταπίεζε πολύ. Δεν μπορούσα να ζήσω ελεύθερα, να δω τα προγράμματα που μ’ αρέσουν, να βγω όπως θέλω. Ο μεγαλύτερος φόβος μου ήταν η στιγμή που θα το έλεγα στον πατέρα μου. Πίστευα αλήθεια ότι θα το καταστραφεί η σχέση μας, ότι θα τον χάσω”.
Συνειδητοποίησα ότι για την μητέρα, το πιο αγχωτικό κομμάτι ήταν το πώς θα φερθεί η κοινωνία στο παιδί της και τι θα έλεγε ο άντρας της.
Η μεγάλη ανακοίνωση
“Αποφάσισα να το πω και στους δύο μαζί”, μας είπε ο Κ. “Έκανα έναν τεράστιο πρόλογο λέγοντας κυρίως άσχετα και προσπαθώντας να τονίσω το πόσο τους αγαπάω, το ότι εκτιμώ όσα έκαναν και κάνουν για εμένα και μέσα σε όλα κάπου έχωσα και το «μου αρέσουν τα αγόρια» και …πάγωσα!
Ο πατέρας μου εκνευρίστηκε, δεν είπε κάτι, απλά έφυγε από το δωμάτιο. Όταν γύρισε μου είπε ότι θέλει να είμαι διακριτικός σε ό,τι κάνω. Φαινόταν σα να ήθελε να πει κάτι και δεν το είπε τελικά”.
Δεν έγινε κάποιος καβγάς και για αρκετές μέρες δεν μιλούσαν. Έπειτα, έκαναν όλοι ότι δεν συνέβη ποτέ αυτή η αποκάλυψη. “Δεν μπορώ να πω ότι δεν στραβώνει με τον τρόπο που μιλάω ή όταν βλέπω RuPaul’s Drag Race ή όταν κάνω τέλος πάντων όλα αυτά τα «γκέι πράγματα» (για να το θέσω πιο ευγενικά απ’ ότι το έθεσε ο πατέρας μου)”.
Το καλοκαίρι της ελευθερίας
Το τι συμβαίνει πίσω από τις κλειστές πόρτες, είναι κάτι που δεν μαθαίνουμε ποτέ. Ο Κ. πέρασε το πρώτο του καλοκαίρι ως ανοιχτά ομοφυλόφιλος και μας λέει πως ήταν από τις πιο απελευθερωτικές στιγμές της ζωής του. “Ήμουν αμήχανος μπροστά στον πατέρα μου αλλά όλα έχουν αρχίσει να επιστρέφουν στο φυσιολογικό τους. Άλλα αγόρια δεν έτυχαν της ίδιας αντιμετώπισης. Τα έδιωξαν από το σπίτι, τα χτύπησαν ή τα απαρνήθηκαν. Εγώ μάλλον ήμουν από τους τυχερούς. Δεν μπορώ να πω ότι χάρηκαν, αλλά μπορώ να πω ότι το επεξεργάστηκαν και πιστεύω στο τέλος ότι θα πάνε όλα καλά”.
Η Μ. που είχε να μιλήσει αρκετή ώρα συμπλήρωσε: “Τώρα που έχει περάσει καιρός από την πρώτη φορά που το συζητήσαμε, συνειδητοποιώ πως δεν έχει αλλάξει κάτι ουσιαστικό. Είναι ακριβώς το ίδιο παιδί με πριν, ντύνεται όπως πριν, μιλάει με τον ίδιο τρόπο και του αρέσουν τα ίδια προγράμματα. Πιο πολύ σκέφτεσαι, καλώς ή κακώς, τι θα πει ο κόσμος, πώς θα σε αντιμετωπίσουν εσένα και το παιδί σου. Μετά από λίγο παύει να σε νοιάζει – εμένα τουλάχιστον. Αλλά προτιμώ την τωρινή κατάσταση”.
Κάπως έτσι τέλειωσε κι η κουβέντα μας. Ήταν και οι δύο μουδιασμένοι, σα να μην είχαν χωνέψει πλήρως τη “νέα” τους πραγματικότητα. Η αλήθεια είναι πως πάντα ο κόσμος θα πει κάτι, ό,τι και να κάνεις… Ο κόσμος πάντα θα «λέει». Το ζήτημα είναι τι απόφαση θα πάρεις για τη ζωή σου: είτε θα ζεις ανάλογα με το τι λέει ο κόσμος, είτε θα ζήσεις ελεύθερος.
Διάβασε ακόμη: Διεθνής ημέρα κατά της ομοφοβίας: οι 3 Έλληνες που έγιναν φωνή κατά των διακρίσεων
