Η λέξη “επιτυχία” ακούγεται τέλεια και είναι κάτι καλό όταν σε ακολουθεί! Όμως μια έρευνα από το Πανεπιστήμιο Warwick, μας δείχνει την πραγματικά περίεργη σχέση που έχουμε μαζί της. Ο σκοπός των ερευνητών ήταν να ανακαλύψουν εάν τα λεφτά φέρνουν την ευτυχία. Έτσι παρατήρησαν για 7 χρόνια νοικοκυριά στην Βρετανία καταγράφοντας πώς το εισόδημά τους επηρεάζει την ευτυχία τους. Αυτό που ανακάλυψαν είναι πως ο μισθός δεν παίζει ρόλο, αλλά κάτι άλλο, πιο εγωιστικό.
Οι άνθρωποι ήταν πιο χαρούμενοι όταν έβγαζαν παραπάνω λεφτά από φίλους και συγγενείς της ίδιας περίπου ηλικιακής ομάδας! Δεν είχε σημασία πόσο υψηλόμισθοι ήταν, αρκεί να έβγαζαν παραπάνω από τον περίγυρό τους και τότε αισθάνονταν καλά!
Μπορεί αυτό να σου φαίνεται σαν «κακή» σκέψη αλλά μην κατηγορείς τον εαυτό σου γι’ αυτήν! Είναι μια σκέψη -μια αντίδραση- που μαθαίνουμε από το σχολείο: ποιος θα πάρει τους καλύτερους βαθμούς, ποιος θα είναι ο καλύτερος στα αθλήματα, ποιος θα έχει το καλύτερο στυλ κλπ. Όταν υπάρχουν αποδεικτικά σημάδια -όπως οι βαθμοί ή τα μετάλλια- το άτομο το εκλαμβάνει ως νίκη. Όταν ξεκινάς να τα καταφέρνεις μόνος σου στη ζωή, χρειάζεσαι απτές αποδείξεις της επιτυχίας.
Η ηλικία ορόσημο της σύγκρισης για την επιτυχία
«Από τα μέσα έως τα τέλη της δεκαετίας των εικοσι είναι ένα σημαντικό σημείο γι’ αυτή τη σύγκριση», λέει η ψυχοθεραπεύτρια Hannah Martin, ιδρύτρια του Talented Ladies Club, που βοηθάει στην επαγγελματική κατάρτιση. «Καθώς πλησιάζεις τα 30 σου, οι άνθρωποι σταθεροποιούνται και οι καριέρες εδραιώνονται. Εάν δεν έχετε “βρει” τον ρυθμό σας ή την επαγγελματική σας δραστηριότητα, είναι εύκολο να συγκρίνετε τον εαυτό σας πολύ αυστηρά σε σχέση με αυτούς που φαίνεται ότι τα κατάφεραν». Η σύγκριση κυρίως γίνεται με συμμαθητές, φίλους ή ανθρώπους που πήγατε στο ίδιο Πανεπιστήμιο, δηλαδή είχατε μια κοινή αφετηρία και κοινούς πόρους.
Αντί, λοιπόν, να επιβραβεύουμε τον εαυτό μας για τις δικές μας προσωπικές επιτυχίες, τον βάζουμε σε θέση σύγκρισης με τους άλλους. Αυτό δεν περιορίζεται μόνο σε μισθολογικά ζητήματα αλλά και σε ζητήματα σχέσεων, μητρότητας κλπ. «Πολλές φορές μπορεί να δούμε μια γυναίκα που έχει παντρευτεί ή έχει σχέση με έναν εκατομμυριούχο αλλά έχει κυτταρίτιδα για παράδειγμα. Εκείνη τη στιγμή μπορεί να νιώσεις λίγο ανώτερη», λέει η Dr Martin.
Ειδικά όσο πλησιάζουμε στην κομβική ηλικία των 30, είναι σαν μια αόρατη γραμμή στην οποία κάνουμε τον απολογισμό τού τι έχουμε πετύχει μέχρι εκείνη τη στιγμή. Αυτόν τον απολογισμό συνηθίζουμε να τον κάνουμε με βάση τα επιτεύγματα άλλων κι όχι με βάση τη δική μας προσωπική λίστα επιθυμιών. Το τοξικό της υπόθεσης είναι πως μπορεί να αντιμετωπίζουμε την επιτυχία μιας άλλης γυναίκας ως δική μας αποτυχία: «Εκείνη έχει παιδί μέχρι τα 30, εγώ απέτυχα», «έχει γίνει διευθύντρια μέχρι τα 30, εγώ απέτυχα», «έχει αρραβωνιαστεί, εγώ όχι,» και συνήθως αφήνουμε εκτός αναγνώρισης τους δικούς μας στόχους και τις δικές μας επιτυχίες.
Η πραγματικότητα είναι πως όσες κοινές αφετηρίες κι αν έχουμε με κάποιους ανθρώπους, το να συγκρίνουμε τις ζωές και τις επιτυχίες μας με τις δικές τους δεν είναι ούτε λογικό ούτε η λύση. Ο καθένας μας είναι διαφορετικός, με διαφορετικά ταλέντα, ανάγκες, χαρακτήρα και δυνατότητες. Το εάν μια κοπέλα ήταν έτοιμη να δημιουργήσει οικογένεια στα 30 δεν σημαίνει ότι μια άλλη που ακολουθεί την καριέρα της είναι αποτυχημένη. Δεν σημαίνει ότι επειδή κάποιος πήρε στον τομέα του προαγωγή, ένας άλλος που δεν πήρε, είναι αποτυχημένος.
Καθώς η επιτυχία είναι μια αφηρημένη έννοια την οποία ο καθένας ορίζει με τους δικούς του κανόνες, γιατί επιμένουμε τόσο σθεναρά να συγκρινόμαστε με την επιτυχία των άλλων; H ερώτηση «τι θα γινόταν αν…» είναι βασανιστική για όλους μας και μάλλον μια ερώτηση που δεν θα καταφέρουμε να απαντήσουμε ποτέ. Όμως η ζωή του καθενός μας χτίστηκε από τις αποφάσεις και τις επιλογές που κάναμε μια συγκεκριμένη στιγμή κι είμαστε υπεύθυνοι μόνο για αυτές – όχι για εκείνες των άλλων!
