Αχ, τι να πούμε γι’ αυτή τη μέρα! Πόσοι χωρισμοί έχουν γίνει μέσα στην καραντίνα, πόσες φίλες μας επέλεξαν να ακολουθήσουν χωριστούς δρόμους από το σύντροφό τους, πόσα διαζύγια. Κακά τα ψέματα, ο εγκλεισμός μάς έκανε όλους να αξιολογήσουμε καταστάσεις που μέχρι τότε δεν είχαν περάσει από το μυαλό μας. Εμείς οι γυναίκες κληθήκαμε να παίξουμε ταυτόχρονα μέσα στο σπίτι πολλούς ρόλους: μητέρα, επαγγελματίας, νοικοκυρά, γυναίκα… Και αυτό είχε ως επακόλουθο, όπως συχνά λέω, να χάσουμε το κέντρο μας. Ξαφνικά είδαμε ότι κάνουμε μόνιμα υποχωρήσεις, δεν είμαστε χαρούμενες και στο τέλος δεν ακολουθούμε το όνειρό μας.
Ναι, ξέρω δεν είναι εύκολο να τελειώνεις μια σχέση (ποτέ δεν είναι άλλωστε, όταν υπάρχει αγάπη). Ναι, ξέρω όσο και να πιστεύεις ότι έχεις πάει παρακάτω και όλα είναι καλά, φτάνει αυτή η μέρα των γενεθλίων του για να σου θυμίσει ωραίες στιγμές, χαμόγελα, αγκαλιές, ευχές, φιλιά. Θα κάτσεις να θυμηθείς:
– το πρώτο βιβλίο που του έκανες δώρο
Πόσο είχαμε ψάξει να βρούμε το «να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις» του Λ. Μπουσκάλια και πόσες φορές είχες σβήσει-γράψει την ευχή έκτασης μίας σελίδας, που τελικά υπέγραψες στην πρώτη σελίδα του βιβλίου.
-το πάρτι έκπληξη την επόμενη χρονιά στο στέκι σας στο κέντρο της Αθήνας
Ακόμα θυμάμαι το μήνυμα που του έστειλες : «Aστα όλα και έλα τώρα στο στέκι» και τον πέθανες τον άνθρωπο, νόμιζε ότι είχες τρελαθεί. Ευτυχώς για σένα χάρηκε τόσο πολύ με την έκπληξή σου που γλίτωσες το κατσάδιασμα.
-και το δώρο με τα sex toys την τελευταία
για να του θυμίσεις πως πάνω απ’ όλα υπάρχει πάθος και ένταση σε αυτή τη σχέση και ήρθε η ώρα να ζήσετε τις 50 αποχρώσεις του γκρι. Είμαι σίγουρη ότι την κάρτα με το μήνυμα-ευχή σου θα την κρατήσει για πάντα.
Επιτέλους, πάψε να αυτοτιμωρείσαι που δεν μπόρεσες να είσαι αυτό που ήθελε όπως σωστά τραγούδησαν η Καιτούλα με τη Νατάσα. Ποιος θα μας το έλεγε στα νιάτα μας που δεν καταλαβαίναμε το νόημα των στίχων ότι θα ερχόταν η ώρα να ταυτιστούμε με αυτούς; Στο βάζω να το ακούσεις ξανά μήπως επιτέλους πιστέψεις στον εαυτό σου και ζήσεις όπως θες.
Γύρνα σελίδα αμέσως, σε παρακαλώ, γιατί ο χρόνος κυλά και δε σου ταιριάζει να το παίζεις θλιμμένη χήρα. Τι να κάνουμε; Πόσο θα κλάψεις ακόμα; Οι πίστες μας περιμένουν και πιστεύω να προλάβουμε να δούμε φέτος τον Οικονομόπουλο από κοντά (και μη κατσουφιάζεις, 2 χρόνια απωθημένο έχει μείνει αυτή η έξοδος). Πόσο θα γράψεις στο ημερολόγιό σου ότι είναι ασυγχώρητος, που δε σου έχει στείλει ένα μήνυμα 6 μήνες τώρα;
Στα δύσκολα φαίνεται αν αξίζει να έχεις τον άλλο δίπλα σου. Η αλήθεια είναι ότι εκείνος δεν άντεξε στην καραντίνα, κλείστηκε στον εαυτό του, τον έπιασε η ανασφάλεια και ο φόβος θανάτου και το τελευταίο που σκεφτόταν ήταν να σε δει. Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι δυνατοί σαν εσένα. Επίσης, μπορεί και εκείνος να αξιολόγησε την κατάσταση όταν έμεινε μόνος και να συνειδητοποίησε ότι δεν του λείπεις, όσο θα περίμενε. Ή τελικά δεν είσαι απλά αυτό που ψάχνει στη ζωή του.
Όμως, φίλη μου εσύ είσαι δυνατή, θα σκουπίσεις τα δάκρυά σου και θα σηκώσεις περήφανα το ποτήρι σου να ευχηθείς όπως η Lilly Collins στην ταινία Love, Rosie.
Πάμε αγαπημένη μου, έλα να σηκώσουμε τα ποτήρια και να του ευχηθούμε Χρόνια Πολλά, να είναι χαρούμενος και ευτυχισμένος! Τι και αν η ζωή στον πήρε μακριά, που ξέρεις, ίσως κάποια μέρα όταν θα είστε πιο ώριμοι και έτοιμοι να στον φέρει πάλι στο δρόμο σου για να έχει η ιστορία σας ένα happy end και να μην περιμένει απλά να δει υπονοούμενα tags κάτω από τα posts των ancientmemes στο Instagram ;p.
Εγώ θα είμαι πάντα δίπλα σου να σε ακούω επί ώρες να τον βρίζεις, να λες πόσο σου λείπει, να σου δίνω χαρτομάντηλα και να σου φτιάχνω το μακιγιάζ (ε μη χάνουμε και τους μελλοντικούς γκόμενους εξαιτίας του, δε θέλω τέτοια!!). Να θυμάσαι πως σ αγαπώ και μέσα από όσα ζεις γίνεσαι καλύτερη, δυνατότερη, γίνεσαι εσύ!
ΥΓ: Μέχρι την επόμενη φορά που θα συναντηθούμε, κοίταξε τον καθρέπτη σου, φόρεσε το πιο όμορφο χαμόγελό σου, άνοιξε την πόρτα, βγες στον κόσμο. Ζήσε!!!
