Κι όμως αποφάσισες να μείνεις στη δουλειά σου. Έβαλες -προς το παρόν- στο συρτάρι τις φαντασιώσεις σου πως ανακοινώνεις με μεγαλειώδη τρόπο την παραίτησή σου. Σκέφτεσαι πόσες φορές έχεις διαβάσει άρθρα για τη μεγάλη παραίτηση και ότι είναι η νέα μορφή αυτό-φροντίδας και σε πιάνει θλίψη. Αυτό όμως που πρέπει να ξέρεις είναι ότι η παραίτηση είναι η νέα μορφή αυτό-φροντίδας για όσους μπορούν να το αντέξουν. Μετά από σκέψη και μήνες ξέρεις ότι τώρα δεν μπορείς να το αντέξεις. Δεν μπορείς να το αντέξεις ακόμη. Και έρχομαι να σου πω: ότι αυτό είναι ΟΚ.
Είναι πραγματικά πολύ Οκ να μην φοράς τη στολή του ήρωα που πέφτει στη φωτιά πριν μελετήσει τι πρέπει να κάνει με τα εγκαύματα. Είναι πραγματικά πολύ ΟΚ να τρέμεις την ελεύθερη πτώση, ακόμη κι αν έχεις τσεκάρει το αλεξίπτωτο εκατό φορές. Το ίδιο ΟΚ είναι να θυμώνεις, να αγανακτείς και να δυσανασχετείς με τη δουλειά σου, με τους συναδέλφους και με τον toxic weird manager σου.
Η γκρίνια δεν βοήθησε ποτέ κανένα. Τα μισόλογα με τους συναδέλφους σου και τα κουτσομπολιά το ίδιο.
Η απόφαση να παραμείνεις σε ένα εργασιακό περιβάλλον που σε δυσκολεύει μπορεί να εξελιχθεί σε μία πρόκληση για την προσωπική σου εξέλιξη. Μπορεί να μεταμορφωθεί σε ένα στάδιο ωριμότητας επαγγελματικής και προσωπικής που θα σε βοηθήσει στο επόμενο σου βήμα.
Οι προκλήσεις για να πετύχεις την επαγγελματική ισορροπία
Πρόκληση 1. Πως θα βρεις το κουράγιο να μιλήσεις στον manager σου για όλα όσα σε βασανίζουν και επηρεάζουν την απόδοση σου αλλά και την προσωπική σου ζωή;
Πρόκληση 2. Πως θα βρεις τη δύναμη ακόμη και να έρθεις σε σύγκρουση μαζί του όταν δεν συμφωνείς (και διαφωνείς συχνά) με τις αποφάσεις του;
Πρόκληση 3. Πως θα ξεπεράσεις το φόβο της αντιπαράθεσης;
Μεγαλώσαμε και έτσι μεγαλώνουμε και τα παιδιά μας: «να είσαι ευγενικός/η», «μην αντιμιλάς», «δεν χρειάζεται να δημιουργείς καταστάσεις», «τι να πεις; Αφού δεν θα αλλάξει τίποτε». Με άλλα λόγια, μη μιλάς. Κράτα τα μέσα σου. Και όταν τα βγάζεις, κλείσε τα παράθυρα να μην σε ακούσουν οι γείτονες. Διότι ο καβγάς είναι κάτι αρνητικό. Διότι η αντιπαράθεση είναι ενοχλητική.
Και κάπως έτσι δεν μάθαμε ποτέ να σηκώνουμε ανάστημα με φινέτσα. Δεν μας δίδαξε κανείς ποτέ να λέμε την άποψή μας χωρίς να προσβάλλουμε κανένα. Αλλά με σεβασμό. Χωρίς θυμό. Και πάνω από όλα με στόχο να δημιουργούμε με επιχειρήματα συμμάχους και όχι εχθρούς.
Γιατί δεν μιλάμε όμως; «Φοβάμαι ότι μπορεί να κάνω λάθος». «Φοβάμαι ότι θα με κακοχαρακτηρίσουν οι άλλοι στην ομάδα». «Φοβάμαι ότι θα με σταμπάρει ο manager». Στον επαγγελματικό χώρο αλλά και μέσα στις προσωπικές μας σχέσεις κρατάμε το στόμα μας κλειστό όταν λείπει η ψυχολογική ασφάλεια και την ίδια στιγμή περισσεύει ο φόβος. Μέσα σε έναν φαύλο κύκλο, όσοι δεν εκφράζουν τις απόψεις και τις ιδέες τους γίνονται μέρος του προβλήματος μέσα στην εταιρεία αλλά και μέσα στη σχέση.
Πριν λίγα χρόνια ο Λάκης Λαζόπουλος δημιούργησε έναν Μήτσο που πάσχιζε να βρει τη φωνή του μέσα από ασκήσεις θάρρους. Σήμερα πια το conflict management και τα communication skills έρχονται για να σώσουν σχέσεις και δουλειές και ταυτόχρονα να συμβάλλουν στη δημιουργία χώρων ανταλλαγής (διαφορετικών) απόψεων, χώρων αποδοχής.
Όλες οι έρευνες συμφωνούν: οι περισσότεροι managers θέλουν να ακούν τα μέλη των ομάδων, θέλουν feedback και εκτιμούν το θάρρος, την άποψη και κυρίως τον τρόπο που θα εκφραστεί. Το σύνδρομο Fight (Κάνεις λάθος + Μόνο εγώ έχω δίκιο), Flight (Άστο καλύτερα/Δεν λέμε κάτι άλλο;), Freeze (Έχω παγώσει από το φόβο μου) είναι ο τρόπος που αντιδρούν οι περισσότεροι από εμάς στην απειλή, στον κίνδυνο και τον φόβο.
Εμείς εδώ μαθαίνουμε το Face (Αντιμετωπίζω/Ψάχνω λύση/Δεν το βάζω στα πόδια) και αυτό είναι μία δεξιότητα που αναζητούν οι μεγαλύτερες εταιρείες στα υψηλόβαθμα στελέχη τους. Εγώ θα την έλεγα δεξιότητα ζωής.
Μην αποφεύγεις τις άβολες συζητήσεις. Είναι μαθήματα ωριμότητας. Ωστόσο, πριν μπεις στο ραντεβού
- Θέσε στον εαυτό σου την ερώτηση: Μήπως έχω μερίδιο ευθύνης για όσα μου συμβαίνουν; Δηλαδή μήπως δεν φταίει μόνο το αφεντικό;
- Γίνε ο καλύτερος coach του εαυτού σου: πάρε βαθιά ανάσα και άφησέ τη να βγει σιγά.
- Όταν παρουσιάσεις το θέμα σου, τα νούμερα και τα excel δεν βοηθάνε. Βοηθάνε 2 πράγματα:
Α) να μιλήσεις για το πως νιώθεις εσύ μέσα στο πρόβλημα π.χ. “Η απότομη συμπεριφορά σας μου προκαλεί άγχος και με κάνει να νιώθω ανεπαρκής”. Ή “Ο λόγος που νιώθω απογοήτευση είναι γιατί νοιάζομαι για τη δουλειά μου και για την εταιρεία και θέλω να την κάνω καλά”.
Β) να μην μετατρέψεις τον manager σε τοίχο για βελάκια. Όταν είσαι συμπονετικός, δείχνεις ότι αναγνωρίζεις ότι και εκείνος μπορεί να ζορίζεται, να δυσκολεύεται και ότι όλος ο κόσμος δεν γυρίζει γύρω από εσένα.
4. Ο στόχος σου είναι να φύγεις από το γραφείο έχοντας κάνει έναν σύμμαχο και έχοντας δημιουργήσει μία κοινή πραγματικότητα. Κάνε καθηλωτικές ερωτήσεις:
Α) Τι μπορώ να κάνω καλύτερα για να νιώσω καλύτερα;
Β) Θα μπορούσαμε να σκεφτούμε ΜΑΖΙ μία λύση που θα μας ικανοποιεί και τους δύο;
Στο παραπάνω σενάριο είσαι ο μεγάλος κερδισμένος:
- Έκανες το πρώτο βήμα
- Έδειξες θάρρος, ψυχραιμία και αυτοπεποίθηση
- Απέδειξες ότι έχεις συναισθηματικό κουράγιο
- Ενδιαφέρεσαι για το μέλλον και την λύση ΜΑΖΙ
Ο manager που δεν θα εκτιμήσει το βήμα σου, δεν είναι άξιος να σε έχει. Ξαναδιάβασε άρθρα για τη μεγάλη παραίτηση γιατί σε αυτή την περίπτωση το να φύγεις είναι η καλύτερη απόδειξη αυτό-φροντίδας στον εαυτό σου.
Στέλλα Ράπτη, Executive & Leadership coach
Διάβασε ακόμη: Burnout: 4 τεχνικές για να διαχειριστείς την εργασιακή εξουθένωση
