Το 2019, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) αναγνώρισε το burnout ως ένα φαινόμενο που παρουσιάζεται στο χώρο εργασίας και που σύμφωνα με την έκθεση του, χαρακτηρίζεται από τρία κύρια συμπτώματα: τη διαρκή εμπειρία άγχους στο χώρο εργασίας που κάνει ένα άτομο να αισθάνεται εξουθενωμένο, αρνητικό προς τη δουλειά του και με μειωμένη παραγωγικότητα. Βασικά, η επαγγελματική εξουθένωση ωθεί το άτομο σε σημείο να είναι πολύ κουρασμένο για να το νοιάζει ο,τιδήποτε. Όμως, ο ορισμός του ΠΟΥ προσδιορίζει το burnout ως κάτι που ισχύει μόνο για εργασιακά περιβάλλοντα και όχι για άλλους τομείς της ζωής, ωστόσο αυτές οι παράμετροι είναι ίσως πολύ περιοριστικές. Ενώ η επαγγελματική εξουθένωση είναι σίγουρα ανεξέλεγκτη στις μέρες μας, υπάρχουν και μορφές burnout που δεν σχετίζονται με την εργασία που χρειάζονται επίσης προσοχή.
Η Erayna Sargent, ιδρύτρια της burnout-focused consultancy Hooky Wellness, λέει ότι ενώ η αυξανόμενη γνώση σχετικά με την επαγγελματική εξουθένωση είναι σημαντική, είναι επίσης κρίσιμο για τους ανθρώπους να μάθουν για τις μορφές εξουθένωσης που δεν σχετίζονται με την εργασία, επειδή αυτές έχουν τη δυνατότητα να θέσουν σε κίνδυνο τα προς το ζην. «Το burnout μπορεί να συμβεί σε διαφορετικές πτυχές της ζωής σας, όπου δίνετε πολλά από τον εαυτό σας ή αφιερώνετε πολλή ενέργεια», εξηγεί.
Τα σημάδια των burnouts που δεν σχετίζονται με την εργασία είναι σε μεγάλο βαθμό παρόμοια με εκείνα της επαγγελματικής εξουθένωσης, προσθέτει η Sargent. Οι βασικοί δείκτες; «Η χρόνια εξάντληση, η απόσυρση και η απόσπαση είναι τα τρία μεγάλα προειδοποιητικά σημάδια», λέει. Εάν, ωστόσο, αντιμετωπίζεις κάποιο από αυτά τα συμπτώματα, μην ανησυχείς, γιατί μπορείς να το ξεπεράσεις. Πρώτα όμως, είναι σημαντικό να διασφαλίσεις ότι μπορείς να τα αναγνωρίσεις. Παρακάτω ακολουθούν οι 3 αιτίες εξουθένωσης που δεν σχετίζονται με την εργασία και πρέπει να γνωρίζεις.
1. Γονική εξουθένωση
Σύμφωνα με την Αμερικανική Ψυχολογική Εταιρεία (APA), η γονική εξουθένωση έχει αυξηθεί μετά την πανδημία και χαρακτηρίζεται από τέσσερα κύρια συμπτώματα: «εξάντληση με το γονικό ρόλο, αντίθεση με τον προηγούμενο γονικό εαυτό, αισθήματα κούρασης με τον γονικό ρόλο και συναισθηματική αποστασιοποίηση από τα παιδιά ». Στο σημερινό τοπίο της πανδημίας, σημειώνει η APA, οι γονείς είναι επιρρεπείς στο χρόνιο άγχος αφού ανησυχούν για το πώς θα τα καταφέρουν όλα. Αυτό το άγχος, με τη σειρά του, πολύ συχνά διαταράσσει τον ύπνο τους, γεγονός που μπορεί στη συνέχεια να οδηγήσει σε μειωμένη διάθεση και ευερεθιστότητα.
Ένα κλειδί για τη διαχείριση του εγγενούς άγχους που σχετίζεται με τη γονική εξουθένωση σε αυτό το τοπίο είναι να αναγνωρίσεις, όχι να πολεμήσεις, το άγχος. Αποδέξου ότι η ανατροφή των παιδιών είναι μια δύσκολη δουλειά, που επηρεάζει τον χρόνο και την ενέργεια που έχεις για να κάνεις άλλα πράγματα λόγω της φροντίδας, του χρόνου και της ενέργειας που δίνεις στο παιδί σου. «Το να αναγνωρίσεις ότι δεν έχεις πλέον την ενέργεια να τα κάνεις όλα» μπορεί να είναι χρήσιμο στη διαχείριση της γονικής εξουθένωσης, σύμφωνα με τη Sargent.
