Όταν η διάσημη φεμινίστρια καλλιτέχνης Niki de Saint Phalle παρουσίασε το μπλε του κοβαλτίου στον οίκο La Prairie, προκειμένου να δημιουργηθεί ένα χρώμα ορόσημο για τον οίκο, ίσως κανείς να μην περίμενε ότι αυτό θα γινόταν τόσο γρήγορα, τόσο πετυχημένα. Σχεδόν άμεσα η συλλογή Skin Caviar και το μπλε του κοβαλτίου ταυτίστηκαν, δημιουργώντας έτσι ένα εμβληματικό προϊόν.
Η Saint Phalle ξεκίνησε από τη δημιουργία της δικής της σειράς αρωμάτων, το πρώτο εκ των οποίων κυκλοφόρησε το 1982. Συνεργάστηκε με την πρωτοπόρα Αμερικανή αεροπόρο και εκτελεστικό στέλεχος μιας εταιρείας καλλυντικών Jacqueline Cochran και μαζί επέλεξαν μια βαθιά απόχρωση του μπλε κοβαλτίου για τα μπουκαλάκια των αρωμάτων που θα λάνσαραν. H συγκεκριμένη απόχρωση, το μπλε του κοβαλτίου είναι και το γνώριμο και εντυπωσιακό χρώμα που διαθέτουν τα πολυτελή βαζάκια της συλλογής Skin Caviar της La Prairie.
Η ίδια η Saint Phalle έχει δηλώσει: «Επέλεξα το μπλε ως το χρώμα του μπουκαλιού του αρώματος γιατί το αγαπώ. Πρώτα από όλα, είναι το αγαπημένο μου χρώμα. Είναι το χρώμα του ουρανού. Είναι το χρώμα της χαράς, είναι ένα πνευματικό χρώμα. Και πιστεύω, όπως και οι Έλληνες, ότι φέρνει καλή τύχη.»
Το μπλε του κοβαλτίου είναι η ίδια η προσωποποίηση της θηλυκότητας, της τόλμης και της δύναμης.
Το όραμα της Niki de Saint Phalle (καταγωγή από Αμερική και Γαλλία, 1930 – 2002) ξεπερνούσε κατά πολύ τα πρότυπα της εποχής της. Ως νεαρή γυναίκα στη δεκαετία του 1950, πριν από την εμφάνιση του δεύτερου φεμινιστικού κύματος, απέρριπτε τους περιορισμούς που υπαγόρευαν τα πρότυπα των φύλων. Και οι επιλογές της προκαλούσαν συχνά μεγάλη αίσθηση: φορώντας ένα εντυπωσιακό κοστούμι καουμπόι —και, το σημαντικότερο, χωρίς τσάντα— στην 57η Οδό στο Μανχάταν, τράβηξε την προσοχή της ακτιβίστριας Gloria Steinem, η οποία θυμάται να σκέφτεται: «Αυτή είναι η πρώτη γυναίκα που έχω δει στην πραγματικότητα. Απλά θέλω να γίνω σαν αυτήν.»
Η Saint Phalle προσέλκυσε για πρώτη φορά το ενδιαφέρον του καλλιτεχνικού κόσμου στις αρχές της δεκαετίας του 1960 με το έργο Tirs. Επρόκειτο για μια σειρά από πίνακες που δημιούργησε πυροβολώντας με ένα όπλο σακουλάκια με μπογιά τοποθετημένα πάνω σε ανάγλυφες επιφάνειες από σοβά. Δημιούργησε επίσης τα απροκάλυπτα φεμινιστικά γλυπτά της, γνωστά ως Nanas, τα οποία είχαν ως στόχο να θέσουν υπό αμφισβήτηση τις παραδοχές της πατριαρχίας και να εξερευνήσουν το γυναικείο εγώ.
Αυτά τα έντονα χρωματιστά γλυπτά γυναικείων μορφών με τις αιχμηρές καμπύλες έμελλε να αποτελέσουν σημείο αναφοράς για πολλά μεταγενέστερα έργα της, καθώς η Saint Phalle στη συνέχεια ασχολήθηκε με τη δημιουργία σπιτιών φαντασιακού και αλληγορικού χαρακτήρα, πάρκων και παιδικών χαρών σε μια περίοδο τριάντα ετών, ξεκινώντας στα τέλη της δεκαετίας του ’60.
Το μπλε του αρώματος παραπέμπει στα βασικά χρώματα που ξεκίνησε να χρησιμοποιεί χρόνια νωρίτερα, όταν το ενδιαφέρον της προσανατολιζόταν στη σαγηνευτική δυναμική των ζωηρών βασικών χρωμάτων.
Με τα έσοδα από τις πωλήσεις των αρωμάτων της, η Saint Phalle χρηματοδότησε τα φιλόδοξα αρχιτεκτονικά έργα της, όπως το Tarot Garden, το οποίο είχε ξεκινήσει το 1979. Παρόλο που θεωρήθηκαν υπόπτως εμπορικά εκείνη την εποχή, τα αρώματα της Saint Phalle λειτουργούν ως πρότυπο ενός ενδιαφέροντος της σύγχρονης εποχής για τη δημιουργία έργων τέχνης στα οποία θα έχει πρόσβαση μεγάλος αριθμός ατόμων.
Μια εντυπωσιακή artistic έκθεση με την υπογραφή της La Prairie
Η έκθεση με τίτλο Niki de Saint Phalle: Structures for Life, η οποία εγκαινιάστηκε στο MoMA PS1 στις 6 Σεπτεμβρίου 2021 με τη γενναιόδωρη υποστήριξη της La Prairie, αποτελεί μια φρέσκια ματιά στις θρυλικές πρακτικές μιας καλλιτέχνιδας της οποίας η φήμη συχνά επισκίαζε την πολυπλοκότητα του έργου και της ζωής της.
Για την περαιτέρω διερεύνηση αυτής της λεπτής διαφοροποίησης, η επιμελήτρια της έκθεσης Ruba Katrib ξεχώρισε κάποια έργα που ενσωματώνουν αρκετές βασικές αρχές που διέπουν τις καλλιτεχνικές πρακτικές της Saint Phalle: το φεμινιστικό πνεύμα της ως μια γυναίκα που εργαζόταν στον ανδροκρατούμενο κόσμο της εποχής, τη συμβολική χρήση έντονων και ζωηρών χρωμάτων, ιδίως του μπλε κοβαλτίου, το ενδιαφέρον της για την απελευθερωτική δυναμική των ονείρων και τη διαχρονική συνάφεια του έργου της με την εκάστοτε σύγχρονη εποχή.
