Όλοι πλέον γνωρίζουμε τα thrift shops με second hand κομμάτια και οι περισσότεροι από εμάς (ακόμα κι αν έχουμε τις αναστολές μας) έχουμε σίγουρα ενδώσει σε ένα second hand item.
Η αγορά ρούχων second hand δεν είναι κάποιο νέο concept. Το νέο είναι ότι η τάση έχει πλέον υιοθετηθεί από τα luxury brands. Και αυτό οφείλεται στο ότι η τεράστια αυτή αγορά του vintage και του second hand έφερε κέρδη μέσα στο 2021 της τάξης των 360 δις δολαρίων παγκοσμίως(!) και ο αριθμός αυτός αναμένεται να αυξηθεί.
Thrifting Shopping, ανάγκη η trend;
Το thrifting shopping είναι μια παλιά τάση αλλά ο κόσμος του Internet το έχει πλέον ανακηρύξει σε ιδεολογία. Και αυτό διότι πότε άλλοτε δεν υπήρχαν τόσo πολλές δυνατότητες και ευκαιρίες να πουλήσει κανείς παλιά ρούχα, παπούτσια και αξεσουάρ κυρίως μέσω του Διαδικτύου. Σκρολάροντας, για παράδειγμα, στο Ιnstagram και στο Facebook, αποκλείεται να μην πέσεις πάνω σε κάποιο τέτοιου είδους ηλεκτρονικό κατάστημα, πολλές φορές δε χωρίς την παράλληλη ύπαρξη κάποιου φυσικού μαγαζιού.
Οι αγορές ρούχων απο δεύτερο χέρι έρχονται σαν αντίδραση στην κουλτούρα του fast fashion. Τα περισσότερα καταστήματα ρούχων αποτελούν μέρος αλυσίδων που δρουν χωρίς περιβαλλοντική πολιτική και με απάνθρωπες συνθήκες για τους εργαζομένους τους.
Τέλος η αγορά μεταχειρισμένων ρούχων, δεν συμβάλλει μόνο στην εξοικονόμηση χρημάτων ή στη δημιουργία ενός μοναδικού στυλ, αλλά συνδυάζει κατά κάποιον τρόπο το τερπνόν μετά του ωφελίμου, καθώς θα έλεγε κανείς ότι βοηθά στην προστασία του περιβάλλοντος, ενώ αγγίζει και θέματα ηθικής. Όλο και περισσότερος κόσμος σκέφτεται σήμερα λίγο παραπάνω τις επιπτώσεις της «γρήγορης μόδας» στο περιβάλλον αλλά και τα ηθικά ζητήματα που συνδέονται με τη γρήγορη και φθηνή παραγωγή ρούχων χαμηλής ποιότητας που υπηρετούν τις εφήμερες τάσεις της μόδας. Η λογική του thrifting, λοιπόν, που έχει να κάνει με την επαναχρησιμοποίηση, επηρεάζει θετικά την έννοια της βιωσιμότητας και της «ηθικής» μόδας.
Η λέξη θησαυρός δεν είναι καταχραστική- το να αγοράζει κανείς second hand θέλει αρκετό ψάξιμο. Συν του ότι αγοράζεις κάτι μοναδικό που δεν θα το φοράει καμία άλλη.
Πώς η High Fashion υιοθέτησε το thrifting
Το θέμα με την κουλτούρα των νέων είναι ότι αναπόφευκτα, οι ενήλικες πάντα προλαβαίνουν, και την κάνουν δική τους. Αυτό συνέβαινε ανέκαθεν όταν μεγάλοι σχεδιαστές όπως ο Jean Pau Gaultier εμπνέονταν από το Παριζιάνικο και Λονδρέζικο street fashion.
Έτσι και φέτος το brand Coach έβγαλε στην πασαρέλα του μοντέλα ντυμένα με ρούχα που έμοιαζαν με μεταχειρισμένα (δεν ήταν όμως καθόλου). Τα μοντέλα κρατούσαν skateboards, φορούσαν τζιν γιλέκα, και μπλουζάκια εμπνευσμένα από τα graffiti .
Θέλοντας να πλησιάσει το νεανικό κοινό η ακριβή αυτή φίρμα εμπνέεται από τα hip-hop κίνημα της δεκαετίας του ’90. Το αν το νεανικό κοινό θα πεισθεί είναι μια άλλη ιστορία! Το θέμα είναι υπάρχει γυμνασιόπαιδο που να μπορεί να αντέξει οικονομικά αυτά τα ρούχα.
Την ίδια λογική ακολουθεί και το brand R13, η γνωστή denim φίρμα του Chris Leba. Εδώ τα μοντέλα δείχνουν (επιμελώς) ατημέλητα με ελαφρώς βρόμικα και λίγο παλιά παπούτσια και κουρελιασμένα γιλέκα.
Το over-sized Τ-shirts θύμιζαν αυτοσχέδια graffiti που θα μπορούσα να έχουν φτιαχτεί σε ένα εφηβικό δωμάτιο. Αλλά στην πραγματικότητα τα ρούχα αυτά κατασκευάστηκαν σε ένα πολυτελές ατελιέ. Έστω κι αν προσπαθούσαν να πείσουν ότι τα φορούν τα street kids, οι τιμές τους είναι υπερβολικά απαγορευτικές.
Στο ανανεωμένο concept του thrifting shopping συμμετείχε και η Prada η οποία βγήκε στην πασαρέλα με ένα vintage biker jacket που έδειχνε απίστευτα ταλαιπωρημένο.
Αυτή η αναπαραγωγή στις οποιεσδήποτε τάσεις δεν είναι απαραίτητα πρόβλημα. Είναι αναπόφευκτο ότι η πολυτέλεια θα δανείζεται πάντα στοιχεία από τα νεανικά trends και το αντίστροφο. Το ερώτημα είναι, γιατί να πληρώσεις 500 ευρώ για ένα μπλουζάκι R13; Και ποιος τελικά μπορεί να το πληρώσει; Πάντως όχι τα παιδιά που πάνε για shopping με 50 ευρώ στην τσέπη!
