Κάποια στιγμή, θες από ένστικτο, θες από απόγνωση, την ώρα που ο γιος μου είχε ένα από τα tantrums των terrible twos, ξεκίνησα να του λέω μία ιστορία. Μία αληθινή ιστορία, με πολλά κοινά στοιχεία του δράματος που εκείνος ζούσε εκείνη τη στιγμή και πρωταγωνίστρια εμένα. Κάπως έκανα τη σύνδεση στο μυαλό μου με όλο αυτό που συνέβαινε και σχεδόν αυθόρμητα του αράδιασα μία δική μου παιδική ανάμνηση.
Ως δια μαγείας, το καθόλου στημένο κόλπο, αντιθέτως 100% αυθόρμητο έπιασε. Ο Χάρης σταμάτησε την γκρίνια και από πρωταγωνιστής του δράματος, μεταφέρθηκε αμέσως στο κοινό και έγινε ακροατής. Βρήκα το κουμπί του σκέφτηκα και όντως από εκείνη τη φορά οι προσωπικές μου ιστορίες λειτούργησαν πολλές φορές κατευναστικά στα ξεσπάσματα κι όχι μόνο.
Σταδιακά, όταν άρχισα να στερεύω από ιδέες για το σενάριο, άρχισα να οικειοποιούμαι ιστορίες άλλων αγαπημένων του προσώπων. Ο μπαμπάς, ο θείος, ο παππούς και η γιαγιά άρχισαν να πρωταγωνιστούν στις επόμενες ιστορίες. Αφού η πραγματικότητα αφόπλιζε το Χάρη και τον έκανε να συμμετέχει με κάποιο τρόπο στην ιστορία, άρχισα να τις χρησιμοποιώ και σαν διδάγματα.
“Μάθημα ιστορίας”
Μέχρι σήμερα, κάθε φορά που θέλω να του περάσω ένα μήνυμα, να του εξηγήσω κάτι ή να τον μεταφέρω νοητά στο αποτέλεσμα μιας πράξης χωρίς να τον τρομάξω, του λέω προσωπικές μου ιστορίες ή οικείων μας, αγαπημένων προσώπων. Νιώθω ότι τον ηρεμεί και μου το επιβεβαίωσε η παιδοψυχολόγος στην οποία απευθύνθηκα όταν τα tantrums συνέπεσαν με τις πρώτες μέρες στον παιδικό και η κατάσταση ήταν τεταμένη.
Η αγκαλιά της μαμάς είναι το καλύτερο location για να του πεις μιας ιστορία
Ουσιαστικά, αυτό που πέτυχα άθελά μου, είναι να κάνω τον 2χρονο τότε Χάρη να μη νιώθει μόνος. Είναι απόλυτα λογικό ένα δίχρονο παιδί να μην μπορεί να ελέγξει τα συναισθήματά του και κυρίως αυτά που ακόμα δεν μπορεί να εξηγήσεις. Χρειάζεται να του βάζεις σε λέξεις αυτό που νιώθει και οι ιστορίες είναι σίγουρα ο πιο εύκολος και ευχάριστος τρόπος να το καταφέρεις.
Αυτό που χρειάζεται το παιδί είναι να νιώθει ασφάλεια. Αυτό μπορείς σίγουρα να το πετύχεις όταν του προσφέρεις κατανόηση και αποδοχή. Αυτά διώχνουν μακριά τον φόβο, ενισχύουν το αίσθημα της ασφάλειας και ήπια υποχωρούν τα ξεσπάσματα. Τα ξεσπάσματα που ουσιαστικά προκαλούνται από το κουβάρι που κυριαρχεί στο παιδικό μυαλουδάκι, ανήμπορο το τελευταίο να διαχωρίσει τα συναισθήματα και να τα βάλει σε τάξη.
Ο καλός σκοπός της ιστορίας: Να μειώσουν την ένταση ενός tantrum
Οι ιστορίες λοιπόν, είναι ιδανικές για να μπουν τα συναισθήματα στη θέση τους. Είναι επίσης, βοηθητικές στο να περάσουν ένα μήνυμα, αναίμακτα. Οι γονείς και το οικείο περιβάλλον είναι για τα πρώτα χρόνια της ζωής του παιδιού βασικά πρότυπα και τι καλύτερο από του να του δίνεις αφορμές με θετικές συμπεριφορές από αυτά τα πρόσωπα να ταυτιστεί;
Μην σκεφτείς ότι μια ιστορία από τα παλαιά θα διώξει τα tantrums μακριά. Όχι, σε καμία περίπτωση. Απλά θα βελτιώσει κατά πολύ τα δικά σου ξεσπάσματα, θα σας βοηθήσει να έρθετε κοντά οι δυο σας και ίσως να θυμηθείτε ότι αυτό που νιώθει δεν είναι παράλογο. Όλοι έχουμε νιώσει μπερδεμένοι, μικροί και μεγάλοι.
