Στη θεωρία οι περισσότεροι γονείς γνωρίζουν και υποστηρίζουν την αποδοχή άνευ όρων. Ωστόσο, όταν το συζητήσουμε λίγο περισσότερο, γίνεται πολύ γρήγορα σαφές ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι.
Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν πιστεύουν πραγματικά αυτή την ιδέα.
Στην πραγματικότητα, οι γονείς θα ήθελαν να πουν:
«Αποδέχομαι το παιδί μου, στο βαθμό που συμφωνώ ότι ο χαρακτήρας και οι ενέργειές του συμφωνούν με αυτά που αποδέχομαι και προσδοκώ από αυτό».
Χρειάζεται μια γενναία δόση ειλικρίνειας για να καταλάβουμε και να δεχθούμε ότι συμβαίνει στους περισσότερους από μας.
Η «Θεραπεία»
Το πρώτο βήμα για να μπορέσω να βοηθήσω τους γονείς, σε οποιαδήποτε περίπτωση ζητάνε τη βοήθειά μου, είναι να τους παροτρύνω να αποδεχτούν αυτό που πραγματικά σκέφτονται οι ίδιοι, πριν από όλα.
Βήμα πρώτο: πρέπει να αποδεχτούν τις δικές τους ιδέες, τη δική τους φύση
Ειδικά αυτή που έχουν την τάση να κρύβονται από τον εαυτό τους και τους άλλους. Μπορεί να είναι από άγνοια ή από φόβο ή από ντροπή. Δεν έχει όμως σημασία.
Η αποδοχή είναι το πρώτο βήμα για κάθε μορφή σχέσης. Και συνήθως, η σχέση που αναπτύσσω με τα παιδιά μου, καθρεπτίζει με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, τη σχέση που έχω με τον εαυτό μου!
Αυτό το δεδομένο είναι γνωστό στην ψυχολογία εδώ και πολλά χρόνια.
Διάβασε τα επόμενα βήματα που θα σε οδηγήσουν στην αποδοχή στο 4moms.gr
