“Ολόκληρος άντρας και φοράς πιπίλα;” Μία φράση που είναι το κόκκινο πανί μου ως μαμά. Ο 3χρονος πια Χάρης συνεχίζει να έχει ανάγκη την πιπίλα του και εγώ ως μαμά του δεν είμαι αγχωμένη για τη διαδικασία του αποχωρισμού. Είμαι όμως εκνευρισμένη κάθε φορά που ακούω αυτή την έκφραση από πολλούς γύρω μας.
Αρχικά, αισθάνομαι ότι ο Χάρης έρχεται σε δύσκολη θέση. Σίγουρα όχι με την έννοια που το εννοούμε εμείς οι μεγάλοι, αλλά αλήθεια πρέπει να είναι πολύ ενοχλητικό για ένα παιδάκι στην ηλικία των 2 ετών να του λένε ότι αυτό που τον ηρεμεί, τον κάνει να αισθάνεται ασφάλεια δεν είναι σωστό. Τον συναισθάνομαι σε μεγάλο βαθμό, αν και πολύ συχνά δεν δίνω την απάντηση που πρέπει σε όποιον το σχολιάζει.
Άλλες φορές είμαι ευγενική, άλλες φορές απλά αδιαφορώ. Πάντα όμως θέλω να φωνάξω “Δεν είναι ολόκληρος άντρας!”. Η πιπίλα είναι ένα αξεσουάρ βρεφικό που φτάνει για πολλά παιδιά μέχρι την νηπιακή ηλικία. Συχνά κρίνεται και κατακρίνεται ως πηγή προβλημάτων στα δόντια, την άρθρωση και την ομιλία. Και φυσικά δεν είμαι ειδικός για να ακυρώσω όσα οι ειδικοί λένε γι’ αυτό.
Ξέρω όμως ότι από τη στιγμή που εγώ η ίδια έδωσα την πιπίλα στο παιδί μου για να το ανακουφίσω, δεν μπορώ να του την απομακρύνω με βία. Επίσης, δεν είναι δυνατόν να ορίσω εγώ πότε δεν την έχει ανάγκη. Είναι δυνατόν να φτιάξω το σωστό πλαίσιο για να σταματήσει να την έχει ανάγκη. Είναι χρέος μου. Σαφώς και του μιλώ ήδη για τη στιγμή που δεν θα έχει πιπίλα, περιορίζουμε μαζί τον χρόνο και κυρίως το χώρο που θα την χρησιμοποιεί. Σε καμία περίπτωση όμως δεν του τραβάω με βία την πιπίλα, δεν τον προσβάλω και δεν απαιτώ να κόψει μία αγαπημένη του συνήθεια.
Τα εύλογα ερωτήματα
Και τα δόντια του; Η ομιλία του; Η αλήθεια είναι ότι όλα αυτά με απασχολούν. Τόσο όμως ώστε να μπορώ να καταλάβω και τη δική του μεριά. Ως μαμά του, φροντίζω τόσο για την ψυχική, όσο και για τη σωματική του υγεία. Ωστόσο, προτεραιότητά μου είναι η ψυχολογία του. Θα μπορούσα να φέρω ένα σωρό παραδείγματα για να αντικρούσω όσα λέγονται για την πιπίλα. Γιατί ο Χάρης μιλάει καθαρά από νωρίς κι ας φορούσε πιπίλα. Εγώ προσωπικά δεν φόρεσα ποτέ μου σιδεράκια, είχα άψογη οδοντοστοιχία και έκοψα την πιπίλα 3 ετών.
Όμως όλα αυτά υπάρχουν ως εξαιρέσεις, απλά για να επιβεβαιώσουν τους κανόνες. Σαφώς, μπορεί να έτυχε στις διάφορες περιπτώσεις, όμως αλήθεια τι διορθώνεται ευκολότερα; Μία στραβή οδοντοστοιχία ή μία τραυματισμένη ψυχούλα; Κάπως υπερβολική η σύγκριση θα μου πεις. Όμως είμαι πεπεισμένη πια ότι τα παιδιά κρατούν μέσα τους όλα όσα νιώθουν, όσα αισθάνονται και μεγαλώνοντας τα έχουν ως αποτύπωμα.
Η μέθοδος της ειλικρίνειας
Προσωπικά, ο τρόπος που έχω επιλέξει σχεδόν ενστικτωδώς για το θέμα “πιπίλα” είναι να του μιλώ ειλικρινά. Του εξηγώ ακριβώς πώς έχουν τα πράγματα με την πιπίλα. Την έχω εναποθέσει σε αποκλειστική δική του αρμοδιότητα και έχουμε συμφωνήσει προς στιγμή ότι η πιπίλα δεν βγαίνει από το σπίτι.
Τόσο ο μπαμπάς του όσο και εγώ, έχουμε κάνει ξεκάθαρο ότι αυτές οι 2 πιπίλες που έχουν μείνει είναι οι τελευταίες. Χωρίς φωνές, απαγορεύσεις και τελεσίγραφα, κάθε μέρα αναφερόμαστε σε αυτό το ζήτημα, δίχως όμως να το κάνουμε “big thing”.
Δεν ξέρω τι είναι σωστό και τι λάθος. Αμφιταλαντεύομαι συχνά και ψάχνω να βρω τον σωστό τρόπο. Τον σωστό τρόπο όμως για το παιδί μου. Γιατί συχνά οι “ενδεδειγμένοι” τρόποι, ίσως φέρουν το εντελώς αντίθετο αποτέλεσμα. Αν το παιδί έχει την ανάγκη για παρηγοριά, για comfort zone για κάτι πέρα από την αγκαλιά των γονιών του, τότε θα το αναζητήσει είτε στην πιπίλα του είτε κάπου αλλού.
Το ζητούμενο, κατά τη γνώμη μου, είναι η διαδικασία αποκοπής από την πιπίλα στην προκειμένη χρειάζεται να γίνει συνειδητά από το ίδιο το παιδί. Διαφορετικά, πέρα από τον εκνευρισμό, τη γκρίνια και τα κλάματα που θα υποστείς, θα έχεις να αντιμετωπίσεις μία ακόμα παιδική εξάρτηση που ίσως να μην είναι τόσο ανώδυνη, όσο η πιπίλα.
Τέλος, για κάτι που ως γονείς το επιτρέπουμε για καιρό και του το προσφέρουμε οι ίδιοι, δεν είναι οξύμωρο να θέλουμε να του το κόψουμε αμέσως; Επειδή εμείς οι ίδιοι κρίναμε ότι δεν το χρειάζεται πια, δεν σημαίνει ότι αυτό ισχύει και στο δικό του μυαλουδάκι. Ενσυναίσθηση λοιπόν. Ας την επιστρατεύσουμε και σε αυτή την περίπτωση κι ας κάνουμε λίγη υπομονή παραπάνω. Μάλλον, η διαδικασία θα γίνει πιο αναίμακτη και η πιπίλα θα κοπεί πιο εύκολα απ’ άτι περιμέναμε.
