Για κάποια παιδιά το σχολείο δεν είναι ευχάριστο. Μοιάζει με καταναγκαστικό έργο, με φυλακή και το θρανίο τους είναι το κελί. Το διάλειμμα δεν σημαίνει ξεκούραση και παιχνίδι αλλά μοιάζει με εφιάλτη. Υπάρχουν πολλές ευδιάκριτες αλλαγές στη συμπεριφορά του παιδιού σας αλλά και μερικές που δεν είναι τόσο! Γιατί το bullying δεν περιορίζεται μόνο στην σωματική βία αλλά και στην ψυχολογική.
8 σημάδια που δεν πρέπει να αγνοήσετε!
1) «Δεν θέλω να πάω στο σχολείο»: Η απροθυμία του παιδιού να πάει στο σχολείο βρίσκοντας δικαιολογίες είναι ένα σημάδι που υποδηλώνει ότι εκεί υφίσταται μια δύσκολη κατάσταση που θέλει να αποφύγει. Προτιμά να μείνει στο σπίτι γιατί εκεί νιώθει ασφάλεια.
2) «Πονάει το κεφάλι μου» -«Με πονάει η κοιλιά μου»: Όταν ο φόβος και το στρες σωματοποιούνται. Αν το παιδί σας παραπονιέται συχνά για σωματικούς πόνους θα πρέπει να το προσεγγίσετε με κατανόηση και να συζητήσετε μαζί του τους λόγους για τους οποίους συμβαίνει αυτό. Ίσως είναι βαθύτεροι από όσο νομίζετε.
3) Κακός ύπνος: Αν το παιδί είναι νευρικό και δυσκολεύεται να κοιμηθεί έχοντας άγχος για την επόμενη ημέρα, αν νιώθει κάθε πρωί ένα αίσθημα αδυναμίας και εξάντλησης λόγω του κακού ύπνου, τότε θα πρέπει θα εξετάσετε σοβαρά το ενδεχόμενο να υφίσταται μια πολύ δύσκολη κατάσταση στο σχολείο που δεν το αφήνει να ηρεμήσει.
4) Ξαφνικό κλάμα -Έντονα ξεσπάσματα: Αν το παιδί υφίσταται βία στο σχολικό περιβάλλον θα την εκτονώσει με έντονα, ξαφνικά, συναισθηματικά ξεσπάσματα στο σπίτι. Ένα σύνηθες σημάδι που υποδηλώνει ότι είναι θύμα bullying.
5) Όταν το παιδί δεν θέλει να έχει επικοινωνία με την οικογένειά του μετά το σχολείο: Αν το παιδί κλείνεται στο δωμάτιό του αμέσως μετά το σχολείο, δεν θέλει να μιλάει με κανέναν και αποφεύγει τον διάλογο, θα πρέπει να θορυβηθείτε.
6) Όταν το παιδί είναι «καινούριο» στο σχολικό περιβάλλον θα πρέπει εξαρχής να είστε σε ετοιμότητα για την ομαλή προσαρμογή του σε αυτό και να παρατηρείτε προσεκτικά την συμπεριφορά του. Αν έχει έντονες συναισθηματικές μεταπτώσεις θα πρέπει να κινητοποιηθείτε.
7) Σημάδια στο σώμα-στα ρούχα: Εκεί θα πρέπει να ληφθεί ακαριαία δράση από την πλευρά σας.
8) Όταν το παιδί έχει στάση «θύματος»: Περπατά με το κεφάλι κατεβασμένο, δυσκολεύεται να εκφράσει την γνώμη του, δεν έχει αυτοπεποίθηση. Συζητήστε μαζί τους λόγους για τους οποίους αισθάνεται αυτόν τον έντονο φόβο εξωτερίκευσης των συναισθημάτων του.
Τι κάνω όταν το παιδί μου δέχεται εκφοβισμό;
- Κουβεντιάζουμε μαζί του για το φαινόμενο του bullying και το προτρέπουμε να μας μιλήσει για τη δική του εμπειρία.
- Το απενοχοποιούμε και του εξηγούμε ότι κανένας δεν έχει δικαίωμα να του συμπεριφέρεται άσχημα.
- Το επιβραβεύουμε που είχε το θάρρος να μας ανοιχτεί και να μας μιλήσει για αυτό που βιώνει.
- Του ξεκαθαρίζουμε τη διαφορά μεταξύ «μαρτυράω» και «ζητώ βοήθεια».
- Δεν προτρέπουμε το παιδί μας να αντιμετωπίσει με βία το θύτη. Άλλωστε, στόχος μας είναι να βοηθήσουμε το παιδί μας και όχι να εκδικηθούμε ένα άλλο παιδί.
- Ενημερώνουμε άμεσα τον διευθυντή του σχολείου και τους δασκάλους ή καθηγητές για να επιληφθούν του ζητήματος.
- Αν χρειαστεί, επικοινωνούμε με έναν ψυχολόγο.
Διάβασε ακόμα: 6 Μαρτίου: Ημέρα Κατά του Σχολικού Bullying
Best of Internet
