Η αγαπημένη μου ώρα της μέρας είναι να βυθίζομαι στον κόσμου του Ίρβιν Γιάλομ, του Μπρόιερ, της Σαλομέ και του Νίτσε. Διαβάζοντας καταπολεμώ τα νεύρα που μου προκαλεί η πολυκοσμία του μετρό και αυτό τον καιρό το «Όταν έκλαψε ο Νίτσε» μου κρατάει ωραία συντροφιά για να εκμεταλλεύομαι τον χαμένο χρόνο της μετακίνησης.
Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή δεν το πίστευα ότι μπορώ να συγκεντρωθώ, αλλά μέσα στο μετρό ξεκίνησα και ολοκλήρωσα πολλά βιβλία. Από τους «Ανθρωποφύλακες» του Κοροβέση, που το διάβασα ανεπνευστί μέχρι το υπέροχο βιλίο της Σάλι Ρούνει «Κανονικοί Άνθρωποι» και τα «Σταφύλια της οργής». Αλλά εκτός από το να διαβάζω τα βιβλία που έχω στην βιβλιοθήκη μου, στο μετρό βρίσκω έμπνευση από τους άλλους συνεπιβάτες και συναναγνώστες και έτσι καταλήγω με ολοένα και περισσότερους τίτλους.
Υπάρχει και ένα γκρουπ στο Facebook που λέγεται “Τι διαβάζουν οι άνθρωποι στο μετρό και το λεωφορείο;” που το τσεκάρω ανά τακτά χρονικά διαστήματα και μαζί με τους φίλους μου ψάχνουμε να εντοπίσουμε τον εαυτό μας από κάποια φωτογραφία αγνώστου- guess what, δεν έχει γίνει ποτέ αυτό. Από τους τίτλους που έχω δει στους συρμούς του μετρό και με έχουν τραβήξει- ο κόσμος διαβάζει πολύ στο μετρό, καθώς και από αυτούς που βρήκα στο γκρουπ, ετοίμασα μια λίστα με ενδιαφέροντα βιβλία που διαβάζουν οι άνθρωποι στο μετρό και θα μπορούσαμε να διαβάσουμε και εμείς.
O Ρινόκερος του Ευγένιο Ιονέσκο, Γραμμή 3 του μετρό προς Αεροδρόμιο, 7.00 το απόγευμα
Έργο αντιναζιστικό, έργο που αντιτίθεται σε κάθε μαζική υστερία, σε κάθε επιδημία, που κρύβεται κάτω από την καλύπτρα της λογικής και των ιδεών, αλλά που δεν παύει να είναι κοινωνική αρρώστια, της οποίας οι ιδεολογίες, στην πραγματικότητα, είναι το “άλλοθι”. Πρόκειται για ένα θεατρικό έργο γραμμένο από τον Ευγένιο Ιονέσκο το 1959, που ανήκει στη θεατρική σχολή γνωστή ως Θέατρο του Παραλόγου. Οι κάτοικοι μιας μικρής, επαρχιακής Γαλλικής πόλης μεταμορφώνονται σε ρινόκερους. και τελικά ο μόνος άνθρωπος που δεν υποκύπτει σε αυτή τη μαζική μεταμόρφωση είναι ο κεντρικός χαρακτήρας Μπερανζέ, μία σε σύγχυση πανανθρώπινη μορφή. Το έργο συνήθως ερμηνεύεται ως αντίδραση και κριτική στην αιφνίδια έξαρση του Φασισμού και του Ναζισμού κατά τα γεγονότα που προηγήθηκαν του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και διερευνά τα ζητήματα του κομφορμισμού, του πολιτισμού, των μαζικών κινημάτων, της φιλοσοφίας και της ηθικής.
Τα 3 Ερωτήματα του Χόρχε Μπουκάι, γραμμή 3 μετρό προς Δημοτικό Θέατρο, 8.00 το πρωί
Ποιος είμαι; Που πηγαίνω; Με ποιόν; Αυτά είναι τα τρία υπαρξιακά ερωτήματα που συνοδεύουν τον άνθρωπο από τη στιγμή που άρχισε να διαμορφώνει τη σκέψη του. Ερωτήματα που εμείς οι άνθρωποι δεν μπορούμε ν’ αποφύγουμε, καθώς αποτελούν μέρος κάθε πορείας που σχεδιάζουμε.
Ερωτήματα που θα πρέπει ν’ απαντηθούν ένα προς ένα -αν σκοπεύουμε ν’ αντιμετωπίσουμε την πρόκληση που ο Καρλ Ρότζερς αποκάλεσε “διαδικασία μετατροπής σε πρόσωπο”- , γιατί μόνο αναζητώντας μιαν απάντηση σ’ αυτά μπορεί κανείς να μάθει τ’ αναγκαία για να πάει μπροστά στη ζωή του. Μέσα από το τελευταίο του βιβλίο ο διάσημος συγγραφέας Χόρχε Μπουκάι, παρουσιάζει μια προσωπική καταγραφή των δρόμωνπου είναι αναγκαίο να διατρέξει κάθε άνθρωπος που αναζητά την προσωπική του ολοκλήρωση.
Ούτε μια, ούτε δύο αλλά τρεις προτάσεις σε μια φωτογραφία- από τις πιο όμορφες του γκρουπ.
Διάβασε τη συνέχεια στο Provocateur.gr
