Η πρεμιέρα της νέας σειράς Maestro, του Χριστόφορου Παπακαλιάτη στο MEGA ήταν, αν μη τι άλλο, το τηλεοπτικό γεγονός της φετινής σεζόν. Την περιμέναμε όλοι με ανυπομονησία. Ξέραμε, μήνες τώρα, πως την ημέρα που το πρώτο επεισόδιο θα προβληθεί στην μικρή οθόνη, θα μας βρει κλεισμένους στο σπίτι, με τα απαραίτητα εφόδια μπροστά μας, να παρακολουθούμε την επιστροφή του ανθρώπου που πήγε τη μυθοπλασία πολλά επίπεδα πάνω. Όπως και κάναμε.
Ο Χριστόφορος Παπαλιάτης πήρε την απαραίτητη απόσταση από την μεγάλη και μικρή οθόνη – περίπου δέκα χρόνια – και γύρισε για να μας καταπλήξει και να μας μαγέψει αφηγηματικά, όπως μόνο αυτός ξέρει. Από τα πρώτα κιόλας λόγια του επεισοδίου ήταν καταπέλτης. Για την ακρίβεια, συνόψισε την ελληνική κοινωνία μέσα σε λίγες γραμμές. Την έστησε στον τοίχο και της υπενθύμισε πόσο στερεοτυπική συνεχίζει να είναι.
Η υπόθεση της σειράς είναι γνωστή καιρό τώρα. Άλλωστε, έχει διαφημιστεί όσο καμία άλλη. Βασικό πρωταγωνιστή δεν έχει, αφού λίγο-πολύ, όλοι έχουν ένα σημαντικό ρόλο στην πλοκή και όλοι έχουν να κρύψουν καλά ένα μυστικό. Ο Ορέστης, λοιπόν, είναι το νέο πρόσωπο που φτάνει στους Παξούς για να… αναστήσει το μουσικό Φεστιβάλ του νησιού, το οποίο είχε διακοπεί λόγω της πανδημίας. Όπως, φυσικά, συμβαίνει σε κάθε κλειστή κοινωνία και σε ένα μέρος με λίγους κατοίκους, ο «νέος» είναι το top θέμα του νησιού, φέρνοντας έναν αέρα ανανέωσης στην ήδη βαρετή καθημερινότητα τους.
H Κλέλια, είναι το πρώτο πρόσωπο που συναντά κατά την άφιξή του. Η 18χρονη κόρη του Φάνη, του μελλοντικού δημάρχου του νησιού, μας έβαλε στο κλίμα για το πώς είναι η ζωή σε μία τέτοια κλειστή κοινωνία, αλλά και το πώς τη βιώνει η νέα γενιά. Με λίγα λόγια, σκατά. Είπε, δε, κάτι εξαιρετικά σημαντικό με χρήση ειρωνίας. Το πόσο προτρέχουμε δηλαδή και βγάζουμε εύκολα συμπεράσματα, καμωμένοι πως τα γνωρίζουμε όλα. Κι αυτό συμβαίνει τρομερά πολύ σε όλες τις κοινωνίες.
Ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης που υποδύεται τον Ορέστη, επιστρέφει με μια γνώριμη εικόνα που έχουμε συνηθίσει μέσα από τις σειρές του, όλα αυτά τα χρόνια. Χαρακτηριστικό μποέμ στυλ, πουκάμισο ανοιχτό, βλέμμα που εισχωρεί στην ψυχή σου, αστείρευτο χιούμορ και φυσικά ένα αυτοκίνητο σαράβαλο. Και όσο κοινότυπο και κλισέ κι αν φαίνεται, δεν μας χάλασε καθόλου.
Γιατί το Maestro διαφέρει από τις άλλες μυθοπλασίες;
Το πρώτο επεισόδιο ξεκινά και τελειώνει με έναν πυροβολισμό σε ένα δάσος. Δυστοπικό τοπίο βγαλμένο από κινηματογράφο. Ο Παπακαλιάτης γενικά δεν ξεφεύγει από τα τετριμμένα μιας πλοκής. Ένας έρωτας με διαφορά ηλικίας, gay ζευγάρι, ομοφοβία, ενδοοικογενειακή βία, στερεοτυπικά κατάλοιπα για τη θέση της γυναίκας στη κοινωνία, είναι κάποια από αυτά που εστιάζει το Maestro. Αλλά ακόμα και το τετριμμένο ξέρει να το κάνει ενδιαφέρον.
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στο Nitro.gr
