Στην πρωινή εκπομπή του ΑΝΤ1 βρέθηκε ο Γιώργος Καραμίχος μαζί με τον σκύλο του και μίλησε στο Γιώργο Λιάγκα για την περιπέτεια με τον καρκίνο που τον οδήγησε στο χειρουργείο.
«Γενικώς δεν κρύβω τίποτα. Αν με ρωτήσουμε λέω, απλώς έγινε πάρα πολύ γρήγορα. Η επέμβαση έγινε 24 Μαρτίου. Πριν από ενάμιση μήνα. Πήγα με την κόρη μου να κάνουμε εξετάσεις μετά τον Covid. Εγώ είχα έτοιμες βαλίτσες και θα πετούσα την επόμενη ημέρα για Λος Άντζελες. Πήγαμε να κάνουμε μια ακτινογραφία και μια σπιρομέτρηση για να δούμε ότι όλα είναι καλά μετά τον Covid. Ευτυχώς η Ρεγγίνα ήταν μια χαρά».
Και συνέχισε: «Εμένα μoυ είπαν να περιμένω. Σε μένα ήρθε ο διευθυντής και μου είπε ότι βρήκαν έναν όζο στον πνεύμονα, στον άνω λοβό του αριστερού πνεύμονα. Μου είπαν ότι δεν τους αρέσει και με οδήγησαν να κάνουμε και μια αξονική. Αυτό ήταν 13 Μαρτίου. Τους είπα ότι φεύγω και θα γυρίσω 30 Μαρτίου και ότι θα μπορούσαμε να κανονίσουμε την εξέταση για τις 7 Απριλίου. Τότε κατέβασε τη μάσκα και μου είπε πως με περιμένουν κάτω για αξονική τώρα. Δεν θέλω να σας τρομάξω, αλλά θα την κάνουμε τώρα. Έβγαλαν αμέσως τα αποτελέσματα και μου είπαν ότι πρέπει να κάνω εισαγωγή την ίδια μέρα. Θα μπορούσε να εξελιχθεί πολύ γρήγορα απ’ ότι μάθαμε. Μου αφαιρέθηκε όλος ο άνω λοβός. Βρέθηκε στην ταχεία βιοψία κακοήθεια, οπότε προληπτικά αφαίρεσαν κατευθείαν και λεμφαδένες για να κάνουν βιοψία. Έμεινα δυο μέρες στην Εντατική, ήμουν ξύπνιος. Έβλεπα όνειρα, αλλά ήμουν ξύπνιος. Μετά περιμέναμε τη βιοψία για να δούμε αν θα κάνω χημειοθεραπεία. Μετά από περίπου τρεις βδομάδες βγήκε η βιοψία και έδειξε ότι οι λεμφαδένες είναι καθαροί. Από εκεί θα μπορούσε να πάει παντού.
Αν είχα φύγει Αμερική και ερχόμουν μετά από τρεις βδομάδες μπορεί να είχε χτυπήσει λεμφαδένες και να ήταν παντού. Μετά περίμενα να δω αν θα γίνει χημειοθεραπεία ή αν θα γίνει στοχευμένη θεραπεία. Μέσα σε όλη την ατυχία όλα τα υπόλοιπα ήταν θετικά. Τώρα παίρνω ένα χάπι που το ξεκινάω σήμερα για ενάμιση χρόνο. Έχει κάποιες παρενέργειες, όπως ναυτίες. Δε ξέρουμε ακόμη, τώρα ξεκινάω».
Ο ηθοποιός συνέχισε μιλώντας για το ότι πρέπει να μιλάμε για τον καρκίνο με το όνομά του και απάντησε αν το κάπνισμα αποτέλεσε αιτία αυτού που του συνέβη: Έχω καπνίσει στη ζωή μου αλλά αυτό το συγκεκριμένο μου είπαν πως δεν έχει σχέση με το κάπνισμα. Με βάση τις συμπτώσεις έχει να κάνει με τη μόλυνση του περιβάλλοντος. Το γιατί σε μένα δεν το ρώτησα ποτέ και δεν έχει και καμία σημασία».
Σχετικά με το αν φοβήθηκε απάντησε: «Επειδή έχουμε το αίσθημα της επιβίωσης το πήγαινα μέρα μέρα. Από την πρώτη στιγμή είχα δίπλα μου την κόρη μου. Τη μέρα που έμαθα πως δε θα κάνω χημειοθεραπεία και δεν έκανε μετάσταση, ξέσπασα. Θα μπορούσε να είχε γίνει λευχαιμία. Έκλαψα για πρώτη φορά. Τη ζωή μου την έχω δει αλλιώς από την πρώτη στιγμή που το έμαθα και μπήκα στην εντατική, ήταν σαν να πέρασαν από μπροστά μου όλοι οι άνθρωποι της ζωής μου. Τώρα έχω την αίσθηση του επείγοντος. Ξαφνικά μου βγήκε όριο στους ανθρώπους που με πλήγωσαν. Είναι κάποιοι που δεν θέλω να τους μιλήσω καθόλου. Με τη Ρεγγίνα είμαστε πολύ καιρό κοντά. Ήταν αυτή που ήταν πιο κοντά μου και 2-3 ακόμα άνθρωποι».
«Το πρώτο που σκέφτηκα ήταν να μην αφήσω χρωστούμενα στα παιδιά μου, δάνεια για παράδειγμα και το δεύτερο να μην αφήσω χρωστούμενα συναισθηματικά. Να λύσω θέματα για να μην τα περάσουν τα παιδιά μου. Να μάθουν να αγαπιούνται και να αγαπούν σωστά. Έκανα συζητήσεις μαζί τους, έγραψα πράγματα στο ημερολόγιό μου και βγήκαν πολλά στην ψυχανάλυση. Είχα φοβερή ανάγκη να μην αφήσω άλυτα».
