Βρίσκω μόνο ανόητους και προσβλητικούς τους τίτλους των πρωτοσέλιδων τύπου “Η αγάπη και η ζήλια τη σκότωσαν” ή “Η αγάπη τον τύφλωσε και την διαμέλισε”, οι οποίοι έχουν αποδοκιμαστεί δημοσίως για την κακή χρήση της έννοιας. Κυρίως, όμως, για το macho προφίλ που τακτικά αντικειμενοποιεί και υποτιμά τις γυναίκες σε αυτά τα μέσα ενημέρωσης.
Δυστυχώς, η έμφυλη βία σε όλες τις παραλλαγές της, και η γυναικοκτονία ειδικότερα, ξεπερνά τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και συνεχίζει να αντιμετωπίζεται περισσότερο ως στατιστική παρά ως πραγματική προσέγγιση του πόνου των θυμάτων και του άμεσου περιβάλλοντός τους. Τι υπάρχει το τόσο τρυφερό σε πράξεις όπως ο ξυλοδαρμός, ο διασυρμός, ο εξευτελισμός και η δολοφονία; Τίποτα. Ωστόσο τα στατιστικά στοιχεία υπάρχουν και πονάνε πολύ!
“Πώς να χτυπήσεις μια γυναίκα χωρίς να το καταλάβει κανείς!”
Ας πάρουμε για παράδειγμα τις αναζητήσεις στην Google που σύμφωνα με τους ειδικούς σκιαγραφούν με κάποιον τρόπο το προσωπικό μας προφίλ, αλλά και τις τάσεις της κοινωνίας και της εποχής! Ναι η Google και τα αδέρφια της, μας γνωρίζουν καλύτερα από σχεδόν οποιονδήποτε άλλο. Για τη Google είμαστε τα δεδομένα της. Και σύμφωνα με τα νέα της στοιχεία αυτά τα δεδομένα είναι πολύ ανησυχητικά. Σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύτηκε στην επιστημονική επιθεώρηση Journal of General Psychology, η αύξηση της ενδοοικογενειακής βίας και των γυναικοκτονιών εν μέσω της πανδημίας COVID-19 ήταν σοκαριστικά μεγάλη.
Η αναπληρώτρια διευθύντρια του Πανεπιστημίου Otago της Νέας Ζηλανδίας, Katerina Standish, αποκάλυψε κάποια στοιχεία σύμφωνα με τα οποία:
Μέσα στη πανδημία οι χρήστες αναζήτησαν παγκοσμίως 163 εκατ. φορές στο διαδίκτυο το «πώς να χτυπήσω τη γυναίκα μου χωρίς να το καταλάβει κανείς»
Παράλληλα, έψαξαν τη φράση «Θα την σκοτώσω όταν φτάσει στο σπίτι» 178 εκατομμύρια φορές και τη φράση «Πώς να ελέγξω τη γυναίκα μου»165 εκατομμύρια φορές.
Παρόμοιες φράσεις όπως: Βοηθήστε με, δεν θα φύγει” πληκτρολογήθηκε στη Google πάνω από 1,2 δισεκατομμύρια φορές
«Έχουμε μια δεύτερη πανδημία, αυτή της έμφυλης βίας, την οποία πρέπει να διαχειριστούμε με σοβαρότητα γιατί δυστυχώς τα περιστατικά πληθαίνουν, και η μια τραγωδία δίνει τη σκυτάλη στην άλλη» τόνισε η ψυχολόγος Στέλλα Αργυρίου που μίλησε στον ΣΚΑΪ στον απόηχο της νέας, 13ης γυναικοκτονίας στη χώρα μας το 2021.
Διευκρίνισε δε, ότι στην αύξηση των βιαιοπραγιών και των δολοφονιών έχει παίξει ρολό η πανδημία του κορωνοϊού. «Η βία έχει μπει μέσα στα σπίτια. Πρέπει να υπάρχει υποστηρικτικό περιβάλλον, για να μπορέσει η μάνα, η σύζυγος, η σύντροφος να στηριχθεί για να εγκαταλείψει το δυνάστη. Δολοφονούνται και αφήνουν πίσω υποχρεώσεις αφήνουν πίσω παιδιά. Πρέπει αυτές οι γυναίκες να υποστηριχτούν από την πολιτεία» υπογράμμισε η κ. Αργυρίου.
«Δεν υπάρχει σεβασμός και υπομονή στις σχέσεις, πρέπει να βγούμε καλύτεροι από την πανδημία. Να ασχολούμαστε καθημερινά με το πώς θα γινόμαστε καλύτεροι» τόνισε.
Τα νούμερα πονάνε!
Η ανισότητα, η έμφυλη βία, οι γυναικοκτονίες δεν είναι φαινόμενα καινούργια. Στην Ελλάδα, το 2018, 3.815 ενήλικες γυναίκες ήταν θύματα ενδοοικογενειακής βίας. Το 2019, 4.171. Δεκατρείς γυναικοκτονίες καταγράφηκαν το 2018, οκτώ το 2019, δέκα το 2020 – όλες αφορούσαν μόνο περιπτώσεις δολοφονίας εκ προθέσεως σε πλαίσιο ενδοσυντροφικών ή ενδοοικογενειακών σχέσεων. Γιατί μας νοιάζει τώρα περισσότερο; Τα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας, και άρα η πιθανότητα να δολοφονηθεί μια γυναίκα, έχουν αυξηθεί παγκοσμίως επί πανδημίας. «Ο βίαιος μισογυνισμός έχει ανθίσει στη σκιά της πανδημίας», τόνισε τον προηγούμενο μήνα ο γενικός γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών, Αντόνιο Γκουτέρες, συμπληρώνοντας πως η έμφυλη βία είναι μια «παράλληλη και εξίσου φρικώδης πανδημία» που απειλεί τον μισό παγκόσμιο πληθυσμό.
Πριν ο φεμινισμός καταρρεύσει στα πόδια της πραγματικότητας και η ισότητα πραγματωθεί με τον πιο τραυματικό τρόπο, ας στραφούμε στην ουσία της διαπίστωσης: σε καιρούς κρίσεων, με τον θυμό να χρωματίζει κάθε σχεδόν απόπειρα επικοινωνίας, τα στερεότυπα ανατρέπονται και επανατοποθετούνται.
Ο Θεός…έπλασε τη γυναίκα!
Από την άλλη υπάρχει πάντα και η εκκλησία. Μόλις χθες, με ειρωνείες για τον όρο «γυναικοκτονία» επέλεξε να… «διανθίσει» το κήρυγμά του την Κυριακή ο μητροπολίτης Σερβίων και Κοζάνης Παύλος, που θέλησε να μοιραστεί και ορισμένα «διδάγματα» για τον ρόλο και τη θέση της γυναίκας σήμερα, ακόμη και για το δικαίωμα στο διαζύγιο, σε συνάρτηση μάλιστα με την ηλικία της!
«Φτιάξαμε έναν καινούργιο όρο εμείς οι Ελληνες για τις γυναίκες, για να τις εμπαίζουν, και αυτές το πιστεύουν. Γυναικοκτονία, λέει. Πού να ακουστεί στον νομικό ποινικό κόσμο ανά την οικουμένη και να γελάσει ή μάλλον να καγχάσει. Γυναίκα δεν είσαι άνθρωπος; Είσαι άνθρωπος, εικόνα του Θεού. Αφού δεν είσαι άνθρωπος τι είσαι;» διερωτήθηκε ενοχλημένος ο μητροπολίτης Παύλος αναφερόμενος στους 13 φόνους γυναικών από τους συζύγους – συντρόφους τους μέσα σε έναν χρόνο. «Αρκεί να έχετε το στόμα κλειστό…»
«Μου λένε γυναίκες πως, σεβασμιότατε, οι άντρες μας πολλές φορές μας ταπεινώνουν. Στο χέρι σας είναι να μεταδώσετε, να μεταγγίσετε αυτό που είστε. Έλεγαν οι μανάδες μας, ακούστε παιδιά μου, εμείς οι γυναίκες ό,τι θέλουμε κάνουμε, αρκεί σε κάποια στιγμή να έχουμε το στόμα μας κλειστό και μετά θα γίνει αυτό που εμείς θέλουμε. Έχει δύναμη η γυναίκα, γιατί έχει αισθήματα που δεν έχει ο άνδρας», τόνισε στη συνέχεια του κηρύγματός του ο μητροπολίτης, που δεν άφησε ασχολίαστη και την αύξηση των διαζυγίων στην εποχή μας.
“Η βιολογία και το φύλο δεν αποτελούν πεπρωμένο”
Έλεγε η Σιμόν Ντε Μποβουάρ, αλλά ποιος την άκουγε. Εννοούσεε ότι υπάρχει ένα κοινωνικό στερεότυπο, το οποίο έχει αναπτυχθεί εδώ και πολλά χρόνια, όπου η γυναίκα αντιλαμβάνεται με ένα συγκεκριμένο τρόπο, ως παρέκκλιση, ως ανωμαλία και αν οι ίδιες οι γυναίκες δεν καταρρίψουν αυτό το στερεότυπο, τότε δε θα πάψουν να είναι καταπιεσμένες.
Εμείς πάλι ως γυναίκες, μάνες, χωρισμένες, ελεύθερες, διαζευγμένες, μόνες και ότι άλλο θέλουμε να είμαστε, θα λέγαμε: Η σιωπή εξασφαλίζει τη συνενοχή, επωάζει την επόμενη, μεγαλύτερη, ένταση. Η ενδοοικογενειακή βία καταγράφεται «κυτταρικά» στα παιδιά, την προσλαμβάνουν ως φυσιολογική και ανεκτή συμπεριφορά και τη μεταφέρουν στο σχολείο, στις δικές τους σχέσεις, στην κοινωνική τους δραστηριότητα ως κανονικότητα και όχι ως παρέκκλιση. Εκτρέφει τον φόβο, εσωτερικεύει την κραυγή, τη μεταλλάσσει σε απόστημα και μολυσματικό.
Αυτές τις ώρες σκέφτομαι τη Σιμόν ντε Μποβουάρ στο αγαπημένο της τραπεζάκι στο παρισινό καφέ Les Deux Magots να της γυρεύουμε απαντήσεις για όσα δεν πρόφτασε να μας απαντήσει. Και ώρες -ώρες αναρωτιέμαι αν κι εκείνη θα είχε κάτι ελπιδοφόρο να μας πει για μια βία που εναλλάσσεται και
μεταλλάσσεται αδιάλειπτα…
