Εάν παρακολουθείς έστω και λίγο τι γίνεται στον κόσμο, σίγουρα κάτι έχεις δει για τη δίκη Depp- Heard. Αυτό που επίσης μπορεί να ξέρεις, είναι πως η κοινή γνώμη είναι με τον Johnny.
Αυτό που διαφοροποιείται από τις υποθέσεις για τις οποίες έχει γίνει ντόρος μέχρι στιγμής, είναι το θύμα. Το θύμα δεν είναι μια αδύναμη νεαρή γυναίκα αλλά ένας ενήλικος άντρας. Την 8η μέρα που εκδικαζόταν η υπόθεση, ο Johnny δήλωσε: «Είμαι θύμα ενδοοικογενειακής βίας». Πόσο περίεργο είναι να ακούμε αυτή τη φράση στις μέρες μας; Στο κίνημα #Metoo που γιγαντώθηκε μέσα στην καραντίνα έχουμε συνηθίσει το θύμα να είναι γυναίκα. Τι γίνεται όταν το θύμα είναι άντρας;
Σε μια ηχογράφηση συνομιλίας μεταξύ της Amber και του Johnny ακούγεται η πρώτη να λέει ειρωνικά στον πρώην άντρα της: «Πες το σε όλο τον κόσμο Johnny, πες τους ‘’εγώ ο Johnny Depp, ένας άντρας, είμαι θύμα ενδοοικογενειακής βίας”». Ταυτόχρονα η Heard περιγράφεται από τον πρώην μάνατζερ του σπιτιού τους πως φερόταν σαν «κακομαθημένο έφηβο κορίτσι που έπινε δυο μπουκάλια κρασί την ημέρα».
Τι μάθαμε λοιπόν από αυτή τη δίκη;
Ότι και οι άντρες μπορούν να είναι θύματα ενδοοικογενειακής βίας. Πρέπει να ανοίξουμε την ομπρέλα του όρου #Metoo. Ο όρος σημαίνει «#καιεγω», δεν έχει φύλο, δεν αφορά εμάς τις γυναίκες αποκλειστικά- μας αφορά βέβαια σε μεγάλο βαθμό και μας δικαιώνει για όλες τις κακοποιητικές συμπεριφορές τις οποίες έχουμε επιβιώσει μέχρι σήμερα. Ο όρος όμως αφορά όλους μας.
Πείτε μου αλήθεια πως θα αντιδρούσε η κοινή γνώμη εάν ένας άντρας αφόδευε «για πλάκα» στο μαξιλάρι της συντρόφου του και μάλιστα ξεκαρδιζόταν στα γέλια μετά με τους φίλους του; Εάν πετσόκοβε το δάκτυλο της συντρόφου του; Εάν τη μείωνε και την έβριζε; Δεν μπαίνουμε στη διαδικασία να συζητήσουμε καν το σάλο αλλά και την τιμωρία που θα επέφερε αυτό.
Σε ηχητικά ντοκουμέντα ακούγονται οι δυο τους να τσακώνονται έντονα και τον Depp να προσπαθεί να απομακρύνει τον εαυτό του από αυτό το περιβάλλον την ώρα που η Heard συνέχιζε τον καβγά. Μάλιστα, ακούγεται ο Depp κάποια στιγμή να λέει: «Απομακρύνομαι διαφορετικά εδώ θα γίνει λουτρό αίματος όπως έγινε στο νησί».
Δεν είναι άδικο να μεροληπτούμε τόσο πολύ υπέρ των γυναικών; Μια γυναίκα μπορεί να είναι βίαιη, τοξική και να λέει ψέματα χωρίς να τρέχει και τίποτα; Μπορεί να μιλάει άσχημα για τα παιδιά του άντρα της από προηγούμενο γάμο, μπορεί να φτιάξει μελανιές με τη βοήθεια του make up ώστε να πείσει τον κόσμο ότι υποφέρει στο γάμο της και ότι τρώει ξύλο; Μπορεί φυσικά να κάνει γκριμάτσες και να γελάει στο δικαστήριο την ώρα που ο πρώην άντρας της περιγράφει τις εφιαλτικές στιγμές που έζησε κοντά της. Μπορεί να πει ψέματα ότι θα δωρίσει όλα τα χρήματα που διεκδικούσε στα δικαστήρια σε ιδρύματα και να μην το κάνει- που δικαίωμά της να τα διαχειριστεί όπως θέλει αλλά αν το έλεγε το ψέμα ένας άντρας, το «δικαστήριο» θα στηνόταν αυστηρό!
Πρέπει να σπάσουμε το στίγμα που ορίζει πως οι άντρες είναι σχεδόν κατ’ αποκλειστικότητα οι βίαιοι. Πολλές φορές σε έναν άντρα δεν δίνεται καν η ευκαιρία μιας δίκαιης δίκης γιατί το δικαστήριο είναι σχεδόν πάντα θετικά διακείμενο στη γυναίκα αφήνοντας τον άντρα εκτεθειμένο στο διασυρμό απέναντι στην κοινωνία αλλά και την ίδια του την οικογένεια- στα παιδιά του. Σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς, καλό θα ήταν να θυμόμαστε πως η ενοχή ορίζεται από τις αποδείξεις που έχουμε στα χέρια μας στην κάθε υπόθεση και όχι από το φύλο. Και πως ένας άντρας μπορεί να είναι θύμα ενδοοικογενειακής βίας.
