Ο πατέρας των τριών αδικοχαμένων κοριτσιών από την Πάτρα μίλησε χθες στην Αγγελική Νικολούλη λίγη ώρα αφότου βρέθηκε ενώπιον της ανακρίτριας για να δηλώσει παράσταση πολιτικής αγωγής. “Δεν περίμενα ποτέ ότι θα φτάσει αυτή η στιγμή να υποστηρίξω μια κατηγορία ότι μάνα σκότωσε τα παιδιά της, πόσο μάλλον τα δικά μου”. Με αυτή τη φράση ξεκίνησε η εκτενής συνέντευξή του.
Η γνωριμία με τη Ρούλα και οι συγκρούσεις
“Ήθελα να κάνω παιδιά μικρός. Η Ρούλα έμεινε έγκυος σε 2 μήνες από την αρχή της σχέσης μας. Παντρευτήκαμε κατευθείαν. Δεν ένιωσα πιεσμένος. Δεν μου είπε κανείς το παραμικρό για τη Ρούλα. Το μόνο που μου είχε πει η ίδια ήταν μια απόπειρα αυτοκτονίας που είχε κάνει λόγω του θανάτου της γιαγιάς της και εξαιτίας της απογοήτευσης από μια σχέση, γιατί είχε κατάθλιψη.
Δεν είχαμε καβγάδες και εντάσεις. Όταν οι συγκρούσεις ήταν έντονες δεν έβλεπα μια άλλη Ρούλα. Έβλεπα μια Ρούλα που ήθελε να κρατήσει την οικογένεια της, δεν υπήρχε ποτέ ακραίος τρόπος σε σχέση με τα παιδιά. Σε εμένα φώναζε όπως θα έκανε κάθε γυναίκα. Ορατά προβλήματα άρχισαν μετά το χαμό της Ίριδας.
Με την οικογένεια μου ακόμη ψάχνουμε περίεργα δείγματα προς τα παιδιά. Με την οικογένεια της δεν είχαμε επαφές. Οι γονείς μου δεν εμφανίζονται γιατί είναι σοβαροί, γιατί πενθούν ακόμα. Το μόνο που εύχομαι είναι να ξυπνήσω μια μέρα και να είμαστε όπως πριν και τα παιδιά μου να ζουν”.
Οι πρώτοι χωρισμοί, οι πρώτοι θάνατοι
“Δεν έχω κάτι να φοβάμαι απέναντί της. Τώρα έμαθα ότι είχε προσλάβει άνθρωπο να με χτυπήσει για να μην μπορώ να είμαι στην Αθήνα, να επιστρέψω στην Πάτρα. Πριν τη Μαλένα ήμασταν μια χαρά. Δεν τα έβλεπα εγώ έτσι, έτσι ήταν.
Όταν έφυγε η Μαλένα δεν ήμουν εκεί. Έφτασα όσο πιο γρήγορα μπορούσα στο νοσοκομείο. Μπήκα στο δωμάτιο και είδα τους γιατρούς να κάνουν κάρπα στο παιδί. Όλο το νοσηλευτικό προσωπικό έκανε ότι μπορούσε. Αυτή η σκηνή, όπως και της Ίριδας, δεν μπορεί να βγει από το μυαλό μου ποτέ. Αν υπήρχε υπόνοια για κάποια άλλη ενέργεια, εγκληματική για παράδειγμα, θα είχα προφυλάξει τη Τζωρτζίνα και δεν θα υπήρχε καν τρίτο παιδί. Η διάταξη έλεγε ότι αν βρεθεί οτιδήποτε να ερευνηθεί περαιτέρω. Και δεν βρέθηκε. Αν υπήρχε οτιδήποτε άλλο θα είχα ενεργήσει διαφορετικά.
Κάθε μέρα έκλαιγε και μπροστά μου και μπροστά στο παιδί. Δεν υπήρξαν εκδρομές, μόνο μια φορά ήρθε μετά από δική μου προτροπή πήγαμε στην Καστοριά για να ξεσκάσει μετά από αυτά που είχαμε περάσει. Δεν ήξερα για τις αναρτήσεις που έκανε.
Πάντα έκανα το καλύτερο για τη Τζωτζίνα, γιατί πάντα έμενε μόνη της μετά από ένα θάνατο.
Ένα τεράστιο συγγνώμη στα παιδιά μου που δεν μπόρεσα να τα καταλάβω. Δεν είμαι καθόλου ερωτευμένος με τη Ρούλα, δεν με εξουσίαζε με κανένα τρόπο”.
Η κεταμίνη, η κακοποίηση και η ζωγραφιά με τα τρία αγγελάκια
“Όταν άκουσα για την κεταμίνη επικοινώνησε μαζί μου η Ρούλα και μου είπε “τι είναι πάλι αυτό”. Όταν έμαθα για τη σύλληψη έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου. Επικοινωνήσαμε μετά μέσα από τη Γαδα για τελευταία φορά. Είχαν ξεκινήσει οι κατηγορίες ήδη και της το έκλεισα. Δεν ξέρω που θα μπορούσε να βρει την ουσία.
Δεν υπάρχει καμία κακοποίηση. Ήρθε από την κοινωνική υπηρεσία μια κυρία, έλεγξε το παιδί και έφυγε. Πριν γίνει τετραπληγική η Τζωρτζίνα δεν υπήρχε κανένα χάπι στο σπίτι. Όταν έφυγε η Τζωρτζίνα ήμουν στο λεωφορείο και με πήρε τηλέφωνο η Ρούλα και μου είπε ότι οι γιατροί δεν μπορούν να επαναφέρουν το παιδί. Και είμαι μέσα σε ένα λεωφορείο και δεν ξέρω τι να κάνω…”
Ανατρίχιασα όταν την είδα αυτή τη ζωγραφιά. Μετά την έχασα, δεν την ξαναείδα. Έδειχνε τρία αγγελάκια και την ρώτησα ποιο είναι το τρίτο. Και δεν μου απάντησε”.
Το τρίτο παιδί
“Μετά το θάνατο της Μαλένας, η Τζωρτζίνα ζητούσε κάθε μέρα ένα αδερφάκι. Ήμουν αρνητικός, αλλά το αποφασίσαμε και το κάναμε για την Τζωρτζίνα. Έγινε κάτι στο οποίο δεν θέλω αν αναφερθώ και αποφάσισα να φύγω. Έγινε ένας τσακωμός, σηκώθηκα όμως και έφυγα από το σπίτι γιατί ποτέ δεν μου άρεσαν οι τσακωμοί μπροστά στα παιδιά. Μετά το θάνατο της Ίριδας επέστρεψα στο σπίτι. Τελικά όμως ξαναέφυγα και τότε έμαθα ότι η Ρούλα ήταν έγκυος και πάλι.
Όταν μπήκα στο σπίτι η Ρούλα έκανε κάρπα στο παιδί. Ξαναζώ αυτό με τη Μαλένα. Πιάνω το πόδι και είναι παγωμένο. Και η Ρούλα φώναζε “μη μου πάρεις κι αυτό το παιδί”. Που να μου περάσει από το μυαλό ότι μια μάνα κάνει κάτι τέτοιο στα παιδιά της;”.
Το προφητικό όνειρο
“Θα προσπαθήσω να να μάθω τα πάντα για όλα τα παιδιά. Αν είχαν βγει σωστές ιατροδικαστικές δεν θα είχαμε φτάσει εδώ. Αν σκεφτόμουν ότι κάτι δεν πάει καλά θα την είχα σκοτώσει. Ποιος πατέρας θα το άφηνε αυτό. Ποιος άνθρωπος θα άφηνε κάτι τέτοιο για οποιοδήποτε παιδί. Για μένα δεν υπάρχει τιμωρία. Αν αποδειχτεί θέλω να μπω μισή ώρα μαζί της στο κελί. Θα τη σκοτώσω και ας πάω φυλακή. Θέλω να αποδειχτεί η αλήθεια.
Δύο μέρες πριν τη σύλληψη της Ρούλας είδα στον ύπνο μου τη Τζωρτζίνα ζωντανή και τη Ρούλα νεκρή. Κάτι μου είπε αλλά δεν το θυμάμαι. Η Τζωρτζίνα έδειξε τη δικαίωση, έστω κι έτσι βοήθησε να φανεί η αλήθεια για όλα. Ήταν ένα παιδί πολύ μπροστά σε όλα. Έχω πει χίλιες φορές μακάρι να έφευγα εγώ για να ζούσε εκείνη”.
