Στο χθεσινό επεισόδιο του Survivor πρωταγωνιστής ήταν αναμφισβήτητα ο Άρης Σοϊλέδης, ο οποίος διηγήθηκε την προσωπική του ιστορία. Μίλησε για την πορεία του στο ποδόσφαιρο, για την ομάδα του Ολυμπιακού και της ΑΕΚ, αλλά στάθηκε κυρίως στα προβλήματα της οικογένειας τους. Σε μια βαθιά εξομολόγηση μίλησε για τα πέντε αδέρφια της οικογένειας, δύο από τα οποία είχαν εξάρτηση από τα ναρκωτικά. Ο ένας μάλιστα δεν κατάφερε να απεξαρτηθεί και έχασε τη ζωή του. Αναφέρθηκε επίσης, στην οικονομική υποστήριξη που προσφέρει στην οικογένεια του και στην απώλεια του πατέρα του, έξι μήνες μετά το θάνατο του αδερφού του. Τέλος μίλησε για τα όνειρα που έχει με τη σύντροφο του Μαρία Αντωνά και την ευχαρίστησε για τη στήριξη της.
«Τα δύο αδέρφια από τα 5 που ήμασταν είχαν μπλέξει με τα ναρκωτικά. Η μητέρα μου και ο πατέρας μου περνούσαν ένα μαρτύριο όλα αυτά τα χρόνια, δεν ήξερα τι να κάνω για να τους βοηθήσω. Με τα πρώτα λεφτά που πήρα από το συμβόλαιο στον Ολυμπιακό, μικρό συμβόλαιο, τότε ήθελα να βοηθήσω την οικογένειά μου. Ήθελα να βάλω τα δύο αδέρφια μου σε ένα πρόγραμμα απεξάρτησης το οποίο θα τους άλλαζε ουσιαστικά το αίμα στο κορμί τους για να μην έχουν αυτούς τους πόνους τους σωματικούς και να μπορέσουν να βγουν από αυτό τον κόσμο των ναρκωτικών ο οποίος είναι καταστροφή. Όσες οικογένειες το ζουν το ξέρουν. Αυτά τα λεφτά πήγαν στράφι, γιατί τα αδέρφια μου με το που βγήκαν από το πρόγραμμα ξεκίνησαν τα ίδια. Η μητέρα με τον πατέρα μου να τσακώνονταν διότι ο μπαμπάς μου δεν τους ήθελε πλέον στο σπίτι, είχαν κάνει πολλά πράγματα άσχημα για την οικογένειά μας και εγώ ζούσα ένα μαρτύριο ως παίκτης του Ολυμπιακού.» είπε ο Άρης Σοϊλέδης.
Για το θάνατο του αδερφού του, είπε: «Την ημέρα που κλειδώνω την μετεγγραφή μου, με πήραν τηλέφωνο και μου είπαν ότι πέθανε ο ένας αδερφός μου. Έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου. Η μητέρα μου ράκος. Προσπάθησα στις προπονήσεις μου να μην επηρεάζομαι από αυτό. Ήλπιζα ότι κι ο άλλος μου αδερφός θα ξεφύγει από τα ναρκωτικά. Έκανε προσπάθειες».
Ο Άρης Σοϊλέδης αναφέρθηκε και στο θάνατο του πατέρα του: «Στο πρώτο μου γκολ με πήρε η Μαρία και μου είπε ότι πέθανε ο πατέρας μου. Είχε κάνει ένα χειρουργείο πριν από τέσσερα χρόνια για έναν καλοήθη όγκο στον εγκέφαλο. Οικονομικά ήμουν ο μόνος που μπορούσα να στηρίξω και θυμάμαι ότι δεν μπορούσα να κλαίω μπροστά τους. Όταν μεταφέρθηκε στο σπίτι, ο μπαμπάς μου είπε σε ευχαριστώ για όλα αυτά που κάνεις. Του λέω μα τι λες; Έκλαιγα μια ώρα στο αυτοκίνητο. Η μαμά μου ήταν χαμένη από το θάνατο του αδερφού μου και του μπαμπά μου μέσα σε έξι μήνες».
