Στις 9 Μαΐου, στο κέντρο της Κηφισιάς εκτυλίχθηκαν εικόνες ντροπής σύμφωνα με ρεπορτάζ στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του STAR. Δύο νεαρά κορίτσια έπαιξαν κανονικό ξύλο με κλοτσιές, μπουνιές και μαλλιοτραβήγματα, ενώ έσπρωχναν η μία την άλλη χωρίς να επεμβαίνει κανένας.
Όπως δήλωσαν κάποια παιδιά από τους μάρτυρες του περιστατικού στο STAR, πολλοί δεν παρενέβησαν από τον φόβο εμπλοκής τους στον ξυλοδαρμό και κυρίως για να μη γίνουν στόχος επειδή σταμάτησαν τον καβγά. Άλλοι πάλι έβαζαν στοιχήματα μεταξύ τους για το ποια θα κερδίσει. «Όποιος σταματήσει και εμπλακεί, μπορεί να του γυρίσει μπούμερανγκ, να τον στοχοποιήσουν και τον ίδιο», ακούγεται χαρακτηριστικά να λέει ένας νεαρός. Ανέφερε μάλιστα ότι το συγκεκριμένο περιστατικό δεν ήταν το μοναδικό. «Στοχοποιούν ένα άτομο, πάνε 4-5 άτομα, κοκκαλώνει και υπακούει».
Η ανησυχητική εξοικείωση με τη βία
Είναι τραγικό το πόσο έχουν απευαισθητοποιηθεί τα παιδιά στη βία… Το πόσο πιο εύκολο είναι πλέον να χρησιμοποιηθεί βία από το να χρησιμοποιηθούν λόγια. Τι διαφορές μπορεί να είχαν αυτά τα δυο κορίτσια να λύσουν; Γιατί έφτασαν στο σημείο να πιαστούν στα χέρια με τέτοια βιαιότητα και μάλιστα σε δημόσιο χώρο; Και γιατί κανένας δεν επεμβαίνει; Σε μια καθημερινότητα που έχει επιβαρυνθεί από βιασμούς, φόνους, παιδοκτονίες, ξυλοδαρμούς πώς περιμένουμε να αντιδράσουν τα παιδιά που είναι ο καθρέπτης της κοινωνίας που δημιουργούμε;
Σύμφωνα με την Ίλια Θεοτοκά, κλινική ψυχολόγο- ψυχοθεραπεύτρια, δεν είναι λίγες οι φορές όπου οι έφηβοι εκδηλώνουν βίαιη, επιθετική συμπεριφορά. Οι έντονες συναισθηματικές διακυμάνσεις της εφηβείας, η παρορμητικότητα, οι συνεχείς αλλαγές διάθεσης, αλλά και ο τρόπος της ζωής των εφήβων, το οικογενειακό και κοινωνικό τους περιβάλλον, δημιουργούν το πλαίσιο για την έκφραση τέτοιου είδους συμπεριφορών.
Σύμφωνα με έρευνα για την παιδική και εφηβική επιθετικότητα που διεξήχθη στο Πανεπιστήμιο της Αϊόβα, εκτός από την οικογένεια που διαδραματίζει πολύ σημαντικό ρόλο στη διαχείριση των συναισθημάτων του παιδιού, η έκθεση των παιδιών στα media είναι εξίσου καθοριστική: Η έρευνα για τη βιαιότητα στην τηλεόραση και στις ταινίες, στα βιντεοπαιχνίδια και στη μουσική αποκαλύπτει σαφή στοιχεία ότι η βία στα μέσα ενημέρωσης αυξάνει την πιθανότητα επιθετικής και βίαιης συμπεριφοράς, μακροπρόθεσμα. Τα “μέσα μαζικής ενημέρωσης” εδώ ορίζονται ως οτιδήποτε βλέπει και ακούει ο έφηβος ή αλληλεπιδρά με αυτόν, στο διαδίκτυο, στην τηλεόραση, σε περιοδικά, σε ταινίες, σε βιντεοπαιχνίδια, στη διαφήμιση κλπ. Η ψυχολογία των εφήβων μας επηρεάζεται από μέσα ενημέρωσης που ενδέχεται να έχουν επιθετικά μηνύματα.
Οι θεατές της ευθύνης
Από την άλλη μεριά, έχουμε τα παιδιά που κοιτούσαν και έβαζαν στοιχήματα! Σα να μη συνέβαινε απολύτως τίποτα μπροστά τους, σαν να είχαν μια απλή κουβέντα – αυτό το βίαιο σκηνικό που στήθηκε ήταν η διασκέδασή τους! Κανένας δεν πήγε να χωρίσει τα εν εξάλλω καταστάσει κορίτσια σαν να ήταν οκ αυτό που έβλεπαν! Πώς αυτά τα κορίτσια θα αντιληφθούν ότι η βία δεν είναι λύση; Πώς θα αντιληφθούν ότι οι διαφορές δεν λύνονται κατά αυτόν τον τρόπο; Πώς θα φύγουν από μια βίαιη σχέση εάν νομίζουν ότι η βία είναι κανονικότητα;
Ένα τέτοιος καβγάς ανάμεσα σε μικρά κορίτσια, μας δείχνει μια τρομακτική πραγματικότητα: Τα παιδιά έχουν αντιληφθεί το ξύλο ως μαγκιά και το χρησιμοποιούν ως επίδειξη δύναμης. Όσο πιο πολύ δέρνεις τόσο πιο μάγκας είσαι. Σημαντική είναι και η επιρροή από την trap μουσική όπου αυτός με τα μεγαλύτερα γκάνια ή το μεγαλύτερο crew να τον στηρίζει, είναι ή έστω αισθάνεται ο πιο σημαντικός στη γειτονιά…
Η καραντίνα έχει βγάλει στην επιφάνεια διάφορες παθογένειες. Σε κάποιους όλη αυτή η καταπίεση του εγκλεισμού εκδηλώνεται με λεκτικές επιθέσεις. Σε κάποιους με βίαιη συμπεριφορά. Ότι κι αν ισχύει όμως, αυτή η απευαισθητοποίηση των παιδιών δεν πρέπει να αφεθεί στην τύχη της.
