Ανέκαθεν το Ηρώδειο αποτελούσε τον ύψιστο αρχαιολογικό χώρο όπου όλες οι κυρίες «τιμούσαν» μέσω της δημόσιας εικόνας τους φορώντας ίσως τα πιο ακατάλληλα outfits. Παρά τις προειδοποιήσεις από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο (ΚΑΣ) του υπουργείου Πολιτισμού που θέλησε να γλιτώσει το μνημείο από τα high heels ή τα kitten heels των άνετων mules, κάποιες επιμένουν. Κι επειδή, σύμφωνα με τους αρχαιολόγους, μάλλον είναι πολύ δύσκολο να πείσουν τις γυναίκες για αυτό, μέχρι και πρόταση να προσφέρονται στις ανυπάκουες κυρίες «γοβάκια» μιας χρήσεως έγινε από το ΚΑΣ. Η οποία όμως δεν προχώρησε, για τεχνικούς αλλά κυρίως οικονομικούς λόγους.
Το μετα-covid dress code
Όλον αυτόν τον καιρό κλεισμένοι, τακτοποιώντας εκκρεμότητες, ράφια και ντουλάπια, όλες μας ανακαλύψαμε ρούχα, παπούτσια και αξεσουάρ ξεχασμένα, πολλές φορές αφόρετα. Κάποιες τα ξεσκόνισαν, τα κατέβασαν και περίμεναν την κατάλληλη στιγμή. Η μεγάλη στιγμή ήρθε και θυμηθήκαμε όλα όσα ευχαρίστως είχαμε ξεχάσει από τις παλιές όμορφες μέρες του celebrity style του Ηρωδείου. Τα total white & black, τα βραδινά, τα ροκ και τα έθνικ look που επέλεξαν οι γνωστές κυρίες της πολιτικής της δημοσιογραφίας και του εγχώριου lifestyle.
Όσο και να ακούγεται σαν χωρατό, η ανασύνταξη της χώρας θα μπορούσε ίσως να ξεκινήσει από τον ενδυματολογικό κώδικα, τον γνωστό και ως dress code. Η ευπρέπεια στους τρόπους, στη γλώσσα, στον τρόπο που βλέπεις και κοιτάζεις κάτι και στον τρόπο που ντύνεσαι είναι το καθοριστικό όταν ζούμε σε μια κοινωνία. Το να μην πληγώνεις και μην ενοχλείς είναι το βασικό, που σημαίνει ότι δεν μπορείς να προσβάλλεις την αισθητική του άλλου πηγαίνοντας σε μια παράσταση ακατάλληλα ντυμένος. Το dress code σηματοδοτεί απλά πράγματα και, βεβαίως, δεν χρειάζεται να φορέσεις μεταξωτό φόρεμα για να πας στο Ηρώδειο. Αν σου αρέσει η Τέχνη θα πας με αυτό που έχεις, με αυτό που αντέχει η τσέπη σου, σε καμία περίπτωση όμως με σορτσάκι ή με κακοπατημένο σανδάλι. Τα περισσότερα από τα μαρμάρινα καθίσματα του Ηρωδείου έχουν καταστραφεί από τα τακούνια. Δεν χρειάζομαι να μου επιβάλεις κώδικα συμπεριφοράς, αλλά είναι ένα είδος ευπρέπειας να μην πληγώνεις τα μάρμαρα ή να αφήνεις τα τσόφλια από πασατέμπο στα καθίσματα.
Το dress code δεν είναι ζήτημα τυπολατρίας και κομφορμισμού.
Είναι ζήτημα σεβασμού. Και κυρίως σωστής και λάθος αισθητικής. Λάθος είναι να μπαίνουν βουλευτές στο Κοινοβούλιο, με ξεχειλωμένα μπλουζάκια, στενά γκρίζα σακάκια σε ξεχειλωμένες κοιλιές, «αυστηρές» γραβάτες σε πιεσμένα κολάρα, κακόγουστα ταγέρ, μίνι φούστες, διχτυωτά καλσόν, παντελόνια με τσέπες που φιλοξενούν… κομπολόγια.
Το dress code στην Ελλάδα πάντα υπέφερε από την τυραννία της προχειρότητας και της ισοπέδωσης. Πόσο κρίμα, γιατί με την εμφάνισή μας δείχνουμε κατά πόσο σεβόμαστε το χώρο που παραβρισκόμαστε. Όπως έλεγε και η αγαπημένη Γκαμπριέλ της καρδιάς μας Coco Chanel: «Η πολυτέλεια δεν είναι το αντίθετο της φτώχειας, αλλά της χυδαιότητας».
