Από την αρχή της πανδημίας, τα κανάλια φρόντισαν να γεμίσουν το πρόγραμμά τους έτσι ώστε να μας κρατήσουν όλους ευχαριστημένους. Εκπομπές, σήριαλ και φυσικά ριάλιτι γέμισαν τις ατελείωτες ώρες που αναγκαστήκαμε να κάτσουμε σπίτι. Δύο χρόνια τώρα, λοιπόν, είναι σαν να βάζουν στοίχημα μεταξύ τους για το ποιος θα παρουσιάσει το χειρότερο σε ποιότητα πρόγραμμα!
Είχαμε το ριάλιτι με τις νύφες που ξεκατινιάζονταν κυριολεκτικά για το ποια θα πρωτοπάρει τον Αλέξη Παππά και τώρα επέστρεψε δυναμικά και το ριάλιτι επιβίωσης το οποίο είναι από τα πιο δυνατά χαρτιά για φέτος!
Θα ξεκινήσω λέγοντας πως υπάρχουν οι «τηλεοπτικοί» τσακωμοί, δηλαδή αυτοί που γίνονται για την τηλεθέαση. Υπάρχουν, όμως, και οι τσακωμοί οι οποίοι μας αποκαλύπτουν το χειρότερο πρόσωπο της κοινωνίας μας. Αυτό που παρακολουθούμε φέτος στο Survivor, ξεπερνάει κάθε προηγούμενο: εκφοβισμός με σοβαρές προσβολές, φανερός διαχωρισμός σε άνδρες-γυναίκες, μισογυνίστικα σχόλια κι έναν Βαλάντη να ωρύεται. Οκ!
Οι οπισθοδρομικές απόψεις που εκτοξεύονται κάθε πέντε λεπτά από τους παίχτες και των δύο ομάδων, με κάνουν ειλικρινά να απορώ για την επιλογή των διαγωνιζόμενων από την παραγωγή. Ας ξεκινήσουμε από το υπέροχο «Μακάρι να ήμασταν στην δεκαετία του 50!» από τον προπονητή Θανάση Μπέλλο ως απάντηση στην παίχτρια της αντίπαλης ομάδας Ναυσικά, με αφορμή το φιλί της Μυριέλλας και του Γιώργου. Βέβαια, στη δεκαετία του 50, η υποχρέωση της γυναίκας ήταν να φροντίζει τον άντρα, τα παιδιά και το σπίτι της χωρίς πολλά-πολλά, δεν είχε (μέχρι το 1952) δικαίωμα ψήφου και κυρίως έπρεπε να κάνει ό,τι όριζε ο άντρας του σπιτιού, συμπεριφορά που έχει και ο ίδιος ο Θανάσης απέναντι στα κορίτσια του παιχνιδιού. Τα μηνύματα που περνούν μέσω της τηλεόρασης από τον Μπέλλο -και τον κάθε Μπέλλο- είναι υπόγεια και πολλές φορές αν δεν μας εφιστήσει κάποιος την προσοχή, δεν τα παρατηρούμε.
Από την άλλη, γινόμαστε σχεδόν σε καθημερινή βάση θεατές βίαιων ξεσπασμάτων του Βαλάντη, ο οποίος όχι απλά φωνάζει, αλλά ουρλιάζει όταν κάποιος τολμά να διαφωνήσει με την άποψή του και μιλάει για σεβασμό, ο οποίος σε καμία περίπτωση δεν συνδέεται με την άποψη του άλλου. Μπορείς να διαφωνείς με κάποιον και πάλι να τον σέβεσαι. Ο τσακωμός μεταξύ Βαλάντη- Μυριέλλας, εμένα προσωπικά με άφησε έκπληκτη. Της άσκησε κανονικό μπούλινγκ σε prime zone πρόγραμμα. Εκφράσεις όπως «Ποια νομίζεις ότι είσαι κοριτσάκι μου;», «Είσαι ένα τίποτα!», «Όταν μιλάω δεν θα μιλάς, θα σέβεσαι!» είναι τουλάχιστον εξοργιστικές. Δηλαδή, οι υπόλοιποι θα ζουν με τον φόβο για το ξέσπασμα του Βαλάντη.
Επειδή ένα πρόγραμμα είναι ριάλιτι, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι πρέπει να συμμετέχουν και οι χειρότεροι που μπορούμε να βρούμε! Πιστεύω ακράδαντα πως αν θες να καταλάβεις το επίπεδο ενός τόπου, δεν έχεις παρά να ανοίξεις την τηλεόραση. Μπορεί να μην είναι φανερή η σύνδεση Survivor και μιας είδησης για παρενόχληση πχ, αλλά όταν τέτοια πρότυπα προβάλλονται σαν κάτι φυσιολογικό στους τηλεοπτικούς μας δέκτες, δεν είναι σαν να αποδεχόμαστε αυτές τις απόψεις; Οι ανισότητες κρύβονται πάντα στα μικρά πράγματα, στις λέξεις και στις πράξεις…
Διάβασε επίσης: H Hoyeon Jung του Squid Game κατακτά το Hollywood!
