Αγαπητό μου ημερολόγιο
Η χρονιά τελείωσε. Το κοντέρ μηδένισε. Και πάμε από την αρχή! Ποια αρχή άραγε; Μήπως άλλαξε τίποτε το ουσιαστικό; Όχι. Απλά είναι θέμα επιβίωσης. Σε εμάς τους ανθρώπους μάς αρέσει να μετράμε τον χρόνο – να τον οριοθετούμε. Να αισθανόμαστε ότι τερματίζουμε, και μετά πάλι από την αρχή, σαν σε έναν κύκλο ατελείωτων ευκαιριών. Δεν μπορούμε να σβήσουμε το παρελθόν ούτε να το αλλάξουμε – πάντα όμως μπορούμε να ελπίζουμε στο μέλλον: αύριο θα είναι μια καινούργια μέρα, θα κάνω τα πράγματα σωστά…
Αυτή είναι μια χιουμοριστική στήλη όπου σχολιάζουμε τους άλλους συνήθως, αλλά αυτή τη φορά θα σχολιάσουμε την αφεντιά μας- με χιούμορ, μπορεί και όχι. Προχωράμε. Πρώτη Δευτέρα του χρόνου και προσωπικά δεν μου φαίνεται τόσο χάλια όσο οι υπόλοιπες. Μπορεί να είναι που έχω άδεια και κάθομαι σπιτάκι μου, δεν ξέρω όμως, είναι κάπως καλύτερη (αν αλλάξω γνώμη αύριο που θα γυρίσω στο γραφείο, θα σας ενημερώσω).
Εννοείται πως πριν φύγουμε από το γραφείο, υπήρξε αυτός ο συνάδελφος που είπε «θα τα πούμε του χρόνου!», αστείο του 2010 (το οποίο να πω πως μου φαίνεται σαν πέρσι!) και οκ μπορεί να το είπα κι εγώ σε κάνα δυο. Φεύγοντας από το γραφείο, κατάλαβα πως κι εγώ είχα ανάγκη να μηδενίσω, να αρχίσω πάλι. Ο νέος χρόνος είναι η κρυφή συμφωνία που έχουμε κάνει όλοι οι άνθρωποι του πλανήτη για μια νέα αφετηρία. Ο παλιός χρόνος σβήνεται και όλοι έχουμε νέες ευκαιρίες.
Πηγαίνοντας προς το αμάξι σκεφτόμουν τη χρονιά που περάσαμε- κι ήταν σοβαρή χρονιά όχι αστεία, δεν αστειεύτηκε. Αν μπορούσα να της δώσω έναν τίτλο (πράγμα που σιχαίνομαι) είναι «Χρονιά κάθαρσης». Τόσοι άνθρωποι βρήκαν το κουράγιο να φέρουν υπόλογους στη δικαιοσύνη τους βασανιστές τους, να δείξουν στην κοινωνία τα πραγματικά πρόσωπα κάποιων ανθρώπων που θαυμάζαμε. Μάθαμε ότι το ταλέντο, το παρουσιαστικό ή η θρησκεία δεν αποτελεί δικαιολογία για την οποιαδήποτε συμπεριφορά και πως μετράς- ναι εσύ που πιστεύεις πως δεν μετράς, μετράς και πολύ μάλιστα. Ίσως κι εκείνοι να πήραν το μάθημά τους.
Το άλλο πού το πας; Φέτος μιλήσαμε επιτέλους ανοιχτά για την ψυχική υγεία και πόση σημασία έχει. Σταμάτησε αυτό το παραμύθι του μάτσο άντρα που δεν κλαίει και της γυναίκας που κλαίει και παραπονιέται. Όλοι είμαστε άνθρωποι και κλαίμε και φωνάζουμε και θυμώνουμε και στενοχωριόμαστε και γελάμε και αγχωνόμαστε και και και… Γιατί να απελπίζονται οι άνθρωποι; Γιατί να υποφέρουν; Γιατί να αισθάνονται άσχημα επειδή ακριβώς υποφέρουν; Αχ παιδιά, αλήθεια σας το λέω, είναι ωραίο να μιλάς, να ανοίγεσαι, να εκφράζεσαι, να ζητάς συγγνώμη, να σε γνωρίζεις, να αγαπάς και να ΣΕ αγαπάς!
Το μόνο πράγμα που με θλίβει αυτή τη χρονιά, δεν είναι ούτε οι στενοχώριες, ούτε οι δυσκολίες, ούτε οι αλλαγές. Είναι ο πόλεμος. Γιατί σκέφτηκα πως εκεί που περπατάω για το αυτοκίνητό μου μπορεί να πέσει μια βόμβα και να με σκοτώσει- και να μη γυρίσω στην οικογένειά μου που με περιμένει στο σπίτι να τους πω τα νέα μου. Μπορεί να χρειαστεί να πάει ο πατέρας μου, οι φίλοι μου -μπορεί κι εγώ…- να πολεμήσουμε για την ελευθερία μας. Χριστέ μου, ακούγομαι σαν έκθεση Γυμνασίου για την 28η Οκτωβρίου… Όμως οι Ουκρανοί το ζουν. Πόσα παιδιά νεκρά ή κλεμμένα από παιδομάζωμα (κι όμως!), πόσοι άνθρωποι και ζώα νεκροί, πόσες ζωές κατεστραμμένες. Μακάρι μαζί με το 2022 να φύγει και ο πόλεμος και να μην έρθει πάλι…
Αλλά όταν οι άνθρωποι αγωνίζονται, ίσως λάμψει μια αχτίδα φωτός στις ταραγμένες εποχές που ζούμε. Όπως έγινε στο Ιράν. Τις σκέφτομαι αυτές τις κοπέλες, αυτές τις γυναίκες, και δακρύζω. Πόσο γενναίες, πόσο όμορφες. Για μήνες επέμειναν και πήραν -έστω- μια μικρή νίκη. Τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν είναι διαπραγματεύσιμα και εκείνες μας έδειξαν πως όταν κάποιος σου τα καταπατά, ο καναπές δεν είναι επιλογή.
Και τόσα άλλα που δεν χωράνε οι λέξεις να τα πω, έγιναν το 2022… Μπορεί να σου πήρε ανθρώπους αγαπημένους, να έγιναν αλλαγές στη δουλειά σου, να έμεινες μόνη, να βρήκες το θάρρος να φύγεις από κάπου που δεν ήσουν ευτυχισμένη – όμως σου έδωσε τα όπλα που χρειάζεσαι για τη νέα χρονιά! Και τώρα που μηδενίσαμε το κοντέρ, να θυμάσαι να αγαπάς, να είσαι συμπονετική, να ταξιδεύεις, να ακούς, να δέχεσαι και να είσαι ανοιχτή στην ευτυχία.
