Είμαι 28 χρονών κι έχω υπάρξει τυχερή στη ζωή μου. Τυχερή όχι επειδή δεν έχω απειληθεί, αλλά επειδή κι εγώ έχω πιει, έχω βγει με τις φίλες μου φορώντας κοντή φούστα, έχω χορέψει κι έχω πάει σε party -κι αν έχω πάει σε party!- και τελικά ενώ με έχουν παρενοχλήσει άπειρες φορές, δεν κατέληξα να χάσω κανένα κομμάτι του εαυτού μου…
Πόσες κοπέλες σε κατάσταση μέθης έχουν βρεθεί σε μέρη που δεν ήθελαν οι ίδιες; Σε πόσες έχουν πει να τις γυρίσουν σπίτι με αυτό να σημαίνει αυτόματα ότι πρέπει να δώσουν κάτι για αντάλλαγμα; Πόσες έχουν βρεθεί σε πάρτυ με μεθυσμένους, ανήμπορες να γυρίσουν σπίτι τους; Πόσες την γλίτωσαν παρά τρίχα; Πάρα πολλές…
Μία από τις πιο δύσκολες συνεντεύξεις που έχω δει στη ζωή μου είναι αυτή της 24χρονης Γεωργίας στον Μάκη Τριανταφυλλόπουλο. Όσο προχωρούσε την περιγραφή της «πήγαμε για φαγητό την Πρωτοχρονιά, ήπιαμε, μετά θέλαμε να βγούμε και μας πρότειναν ένα πάρτυ…», τόσο σφιγγόταν το στομάχι μου γιατί καταλάβαινα πως μιλούσε για ένα κανονικό night out που έχουμε κάνει οι περισσότερες (θα μου επιτρέψετε να αφήσω τους άντρες έξω από αυτό).
«Ήταν φανερό ότι δεν ήμασταν ευχαριστημένες από το πάρτυ. Είπαμε θα καθόμασταν μισή ώρα και θα φεύγαμε […] είπιαμε δυο σαμπάνιες και μου φέρανε μετά ένα ποτό Vodka Redbull. Η φίλη μου με παίρνει και λέει «φεύγουμε!»…
Από τα πιο δύσκολα σημεία της συνέντευξης, καθώς βλέπεις πως παραλίγο να είχε ξεφύγει αν κάποιες μικρές λεπτομέρειες ήταν διαφορετικές. Αν για παράδειγμα, είχε φύγει με τη φίλη της, αν είχε βρει το αμάξι, αν την είχε συνοδέψει κάποιος από το ξενοδοχείο όταν ξαναγύρισε στο δωμάτιο που είχε κλείσει για να περάσει εκεί τη νύχτα της. Όλα αυτά τα “αν” όμως δεν έγιναν και η κοπέλα όταν βγήκε από το ασανσέρ ήρθε αντιμέτωπη με τρεις άντρες.
«Ο κόσμος δεν ήταν τόσο απλός σαν εμάς», είναι μια φράση που λέει η Γεωργία κατά τη διάρκεια της συνέντευξής της, εννοώντας πως φαινόταν ότι είχε πάει σε ένα πάρτυ πλουσίων. Προσωπικά, δε νομίζω ότι ο βιασμός έχει να κάνει με κοινωνικές τάξεις αλλά με το εάν είσαι ψυχικά άρρωστος ή όχι. Εάν όμως είσαι ψυχικά άρρωστος και πιστεύεις ότι μπορείς να τα έχεις όλα, τότε τι;
Το κορίτσι ήταν σε κατάσταση μέθης και τρομαγμένο. Σαν φίλη κοριτσιών στην ηλικία της, σφίγγεται το στομάχι μου να τη σκέφτομαι μόνη της να αγωνίζεται να φτάσει κάπου ασφαλής να ξεκουραστεί. Ο «φίλος» της, ο Μάνος, την πήρε πολλές φορές τηλέφωνο για να τη βοηθήσει και το μόνο που έκανε ήταν να δώσει τον αριθμό της στο αγόρι…
«Καθώς βγήκα από το ασανσέρ και πήγαινα στο δικό μου δωμάτιο, υπήρχαν 3 άτομα εκείνη τη στιγμή στον διάδρομο που ήταν στο πάρτυ και μου είπαν ότι θα με βοηθήσουν. Εγώ εκείνη τη στιγμή που χρειαζόμουν (βοήθεια) τους λέω: ‘’Δεν χρειάζεται να με βοηθήσετε, όλα καλά, πηγαίνω στο δωμάτιο και το ψάχνω”. Εκείνοι όμως είχαν τελείως διαφορετικά σχέδια: “Άσε το δικό σου δωμάτιο, εδώ είναι το δικό μας έλα να κοιμηθείς σε αυτό”».
Η περιγραφή που ακολουθεί είναι φρικιαστική. Η Γεωργία ανήμπορη σε ένα κρεβάτι βλέπει την εικόνα του ενός να ξεκουμπώνει το παντελόνι του και να βρίσκεται πάνω της. Ακολούθησαν και οι άλλοι δύο. Το πρωί ξύπνησε χωρίς να ξέρει που βρίσκεται, γυμνή, με το εσώρουχο και τη σερβιέτα της στο πάτωμα- ούτε το αίμα δεν τους σταμάτησε. Εκείνη τρομοκρατημένη πήρε το αφεντικό της να τη βοηθήσει γιατί δεν είχε κανέναν άλλο. Έχοντας χάσει τους γονείς της αλλά και το αγόρι της πρόσφατα, κλήθηκε να αντιμετωπίσει μία από τις πιο εφιαλτικές καταστάσεις, μόνη της χωρίς τη μάνα της, τον πατέρα της να την αγκαλιάσουν, να τη στηρίξουν. Αυτά, βεβαίως δεν ενδιαφέρουν κανέναν….
Θα κλείσω με την έκκλησή σου, Γεωργία: Όποια είδε κάτι από εκείνο το πάρτυ ας μιλήσει! Κανείς δεν είναι πάνω από κανέναν και κανείς δεν είναι δικαιωματικά αθώος επειδή προέρχεται από τζάκι. Ως εδώ. Μέχρι εδώ. Είμαστε όλοι με τη Γεωργία!
Διάβασε επίσης: Έχει ο βιασμός κοινωνικό υπόβαθρο;
