Πολλοί είναι οι σταρ (όπως και οι μη σταρ), που καταλήγουν για διάφορους λόγους στον ψυχολόγο, τον ψυχίατρο, ή τον ψυχαναλυτή! Άλλοι το κάνουν incognito. Άλλοι πιο γενναίοι (ίσως και πιο αποθεραπευμένοι) το δηλώνουν ευθαρσώς. Η Jennifer Aniston ανήκει στη δεύτερη κατηγορία. Ομολογεί συχνά πόσο καλά νιώθει μετά από αμέτρητα χρόνια ψυχοθεραπείας.
Πάλι καλά, αν αναλογισθεί κανείς ότι μετά από μια έγγαμη ευτυχισμένη πενταετία (2000-2005) την χώρισε ο Sexiest man in the world, τα media την διέσυραν και εκείνος τα έφτιαξε με μια επίσης όμορφη, (αν και λίγο ασταθή) σταρ που αντάλλασσε φιαλίδια με το αίμα της με τους πρώην της. Η Angelina Jolie κράτησε τον Πρίγκιπα και έκανε μαζί του μια επταμελή ευτυχισμένη Branjelina οικογένεια, ενώ στην Jennifer έμεινε μονάχα ο τίτλος της καημένης και απατημένης πρώην. Αν αυτό από μόνο του δεν είναι λόγος ψυχοθεραπείας, τότε τι;
«Ήμουν ένα καταθλιπτικό παιδί…»
Η Jennifer Aniston έχει αποκαλύψει ότι η κατάθλιψή της ξεκίνησε στα παιδικά της χρόνια. Της έλειπαν τα σωστά γονεϊκά πρότυπα και οι σχέσεις με τη μητέρα της, επίσης ηθοποιό Nancy Dow, ήταν πάντα τεταμένες. Την μεγάλωνε μόνη της και συχνά υποτιμούσε την εξωτερική εμφάνιση της μικρής Τζένιφερ προσπαθώντας συχνά να της επιβάλλει συγκεκριμένα πρότυπα ομορφιάς. «Η μαμά μου με κριτίκαρε συνεχώς. Η ίδια ήταν μοντέλο, οπότε και πανέμορφη. Εγώ δεν ήμουν ούτε τότε» λέει η Aniston. Το 2009, η μητέρα της έγραψε το βιβλίο From Mother and Daughter to Friends: A Memoir, το οποίο οι φανς αντιμετώπισαν ως μια προσπάθεια να πάρει κάτι από τη λάμψη της κόρης της. Η ίδια η Aniston όμως ταράχτηκε τότε αρκετά και ένοιωσε προδομένη. Και τότε ήταν που πήγε για πρώτη φορά στον ψυχολόγο. Οι συνεδρίες της έφεραν στην επιφάνεια έναν μεγάλο θυμό που έκρυβε μέσα της. Ήταν θυμωμένη με τη μητέρα της και τον πατέρα της που δεν την αποδέχθηκαν ποτέ. Αλλά λίγο πριν τον θάνατο της μητέρας της το 2016, η Jennifer κατάφερε με την ψυχοθεραπεία να συμφιλιωθεί με τη συμπεριφορά της μητέρας της και να κατανοήσει πολλά πράγματα: το ότι πολλές φορές έπαιρνε γονεϊκές αποφάσεις με γνώμονα τα συναισθήματά και όχι τη λογική της. Ότι την αγαπούσε και δεν ήξερε πως να εκφράσει την αγάπη της. Ότι έκανε το καλύτερο που μπορούσε μεγαλώνοντας μόνη ένα παιδί στη δεκαετία του ’80. Και τη συγχώρησε.
«H Τζένιφερ δεν μπορεί να κάνει παιδιά»
Το τίμημα του να είσαι διάσημος ποτέ δεν υπήρξε μικρό, για κανέναν σταρ του Χόλιγουντ, πόσο μάλλον για την Τζένιφερ. Τα media ποτέ δεν φέρθηκαν με το γάντι. « Η Τζεν δεν μπορεί να κρατήσει έναν άντρα», « Η Τζεν αρνείται να αποκτήσει μωρό, επειδή είναι εγωίστρια και αφοσιωμένη στην καριέρα της». Είχε βαρεθεί να ακούει τα media να τη ρωτούν για το πότε θα γίνει μάνα. Όταν δεν τη ρωτούσαν, έγραφαν -από μόνα τους- πως είναι έγκυος. Κανείς δεν είχε μπει στη διαδικασία να τη ρωτήσει, αν το να γίνει μητέρα ήταν κάτι που ήθελε. «Ποιος ξέρει αληθινά πότε είμαι λυπημένη και τι με πονάει; Κανείς δεν ξέρει τι συμβαίνει πίσω από τις κλειστές πόρτες των ανθρώπων. Κανείς δεν σκέφτεται πόσο μπορώ να πληγωθώ εγώ ή ο σύντροφός μου. Όλοι αυτοί που μιλάνε δεν ξέρουν αν έχω περάσει κάτι με την υγεία μου».
Η «αβύθιστη Jennifer»
Έτσι την είχε χαρακτηρίσει το περιοδικό Vanity Fair. Όρος απόλυτα σαφής μια που η Τζένιφερ, όσο κι αν λύγισε ποτέ δεν έπεσε. Και αυτό το όφειλε στην ψυχοθεραπεία. Παρότι καννιβαλίστηκε άσχημα από τον Τύπο. «Οι γάμοι μου, σχολιάστηκαν, τα διαζύγια μου σχολιάστηκαν, ακόμα και οι θηλές μου σχολιάστηκαν. Αλλά σταμάτησα να τους ακούω, σταμάτησα να υποτιμάω τη γυναικεία μου υπόσταση. Απλώς πλέον, όταν οι καταστάσεις γίνονται ζόρικες, πηγαίνω να απολαύσω το ηλιοβασίλεμα. Είναι η αγαπημένη μου στιγμή. Εύχομαι να μπορούσα να παγώσω τον χρόνο σ’ αυτήν τη μαγική ώρα για να την αποτυπώσω μέσα μου, να εκτιμήσω τη μέρα που πέρασε και τα οφέλη της!» Ο άνθρωπος που έχει ανακαλύψει τον τρόπο να νιώθει καλά, όταν μπορεί να βρει κάτι το θετικό εκεί όπου άλλοι δεν βλέπουν τίποτα, δεν χάνεται ποτέ. Αυτή είναι η Jennifer!
