Η ζωή δεν είναι μια ευθεία, έχει πολλά συναισθηματικά ζιγκ ζαγκ. Καθημερινά, ερχόμαστε σε επαφή με άλλους ανθρώπους και γινόμαστε μάρτυρες των βιωμάτων τους (και των δικών μας) που μετουσιώνονται σε επιλογές, συμπεριφορές και τρόπο σκέψης.
Η ψυχοθεραπεία ήρθε στη ζωή μου μια περίοδο, που ο τρόπος σκέψης μου κάθε άλλο παρά με ωφελούσε. Είχα υποχρεώσει τον εαυτό μου σε εξαντλητικά ωράρια εργασίας, ο μεταβολισμός μου που είχε πεισμώσει από το στρες με εκδικούνταν και η “χαρά” την είχε “κάνει” με ελαφρά πηδηματάκια από όλα εκείνα τα “στέκια” που ήξερα ως τότε ότι θα τη συναντούσα καθημερινά.
Ήταν εμφανές: εγώ και ο τρόπος σκέψης μου περνούσαμε κρίση. Η σχέση μας είχε φθαρεί αλλά δυσκολευόμουν να τον εγκαταλείψω, είχαμε περάσει 30 χρόνια μαζί. Όλα όσα ήμουν τα χρωστούσα σε εκείνο το τρόπο σκέψης άλλωστε. Μπορεί να ήταν τοξικός κάποιες φορές αλλά τί θα γινόμουν χωρίς τον τρόπο σκέψης μου;
Από τη στιγμή που γνώρισα τη θεραπευτρια μου ήταν σαν είχα απέναντί μου ένα σκονισμένο καθρέφτη που κάθε φορά ξεσκονιζα και ένα μικρό κομμάτι του για να με δω λίγο καλύτερα, μέχρι να φτάσω να δω καθαρά όλη την εικόνα. Έπειτα από 3 χρόνια ψυχοθεραπείας συνειδητοποίησα δέκα πολύ σημαντικά πράγματα:
Μέχρι να ξεκινήσεις ψυχοθεραπεία είσαι το δημιούργημα των φόβων, των βιωμάτων και των επιθυμιών του γενεαλογικού σου δέντρου.
Τρομακτικό αλλά είναι αλήθεια. Μια άλυτη τραυματική εμπειρία ανθρώπων που δεν τους έχεις γνωρίσει καν, μπορεί να έχει καθορίσει τις πεποιθήσεις σου για τον κόσμο και τον εαυτό σου, μέσα από πρότυπα διαπαιδαγώγησης που περνούν από γενιά σε γενιά στην οικογένειά σου. Κάθε προηγούμενη γενιά είναι εκ των πραγμάτων αναχρονιστική. Έτσι, τρόποι σκέψης που ήταν ωφέλιμοι μια χρονική στιγμή στο παρελθόν, επιβιώνουν με δυσλειτουργικό τρόπο μέσα από κάθε γενιά και πραγματώνονται μέσα από τις επιλογές και τις σκέψεις σου χωρίς να το αντιλαμβάνεσαι.
Η γνώμη σου είναι αρκετή.
Δεν χρειάζεσαι την επιβεβαίωση τρίτων για τις επιλογές που κάνεις στη ζωή σου. Είσαι αποκλειστικά υπεύθυνη για τη ζωή σου και οι επιλογές σου έρχονται κατόπιν ώριμης σκέψης.
Τα συναισθήματά σου δεν χρειάζονται έγκριση από τους άλλους ούτε από εσένα.
Tο πώς αισθάνεσαι είναι δικό σου ζήτημα και δεν χρειάζεται να δώσεις εξηγήσεις ή να αιτιολογήσεις/διαπραγματευτείς τους λόγους που έχεις δίκιο να νιώθεις έτσι.
Ο εγκέφαλός σου θα σου πηγαίνει κόντρα.
Το μυαλό σου λατρεύει να σε σαμποτάρει. Αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό καθώς η αντίσταση στην αλλαγή είναι ο μηχανισμός επιβίωσής του. Χρειάζεται υπομονή και κατανόηση για κάθε πισωγύρισμα.
Δεν υπάρχουν απαγορευμένα συναισθήματα.
Στη πραγματικότητα δεν υπάρχει “καλό” και “κακό” συναίσθημα. Όλα τα συναισθήματα, ειδικά αυτά που μας φέρνουν σε άβολη θέση, είναι χρήσιμα ώστε να καταλαβαίνουμε πότε διακυβεύονται τα όριά μας.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερος ψυχολογικός εκβιασμός από την τοξική θετικότητα.
Η φούσκα ότι κάθε περίσταση πρέπει να αντιμετωπίζεται με θετικότητα, κάνει πολύ θόρυβο όταν σπάει. Δεν γίνονται πάντα “όλα για κάποιο λόγο” και η “ευτυχία” δεν είναι συνεχώς η πιο άμεσα υλοποιήσιμη επιλογή. Είναι καλύτερα να βλέπεις ρεαλιστικά μια κατάσταση ώστε να μπορέσεις και να βρεις μια λύση παρά να κρυφτείς πίσω από ένα “όλα καλά”.
Αντίο ενοχές, καλώς ήρθατε όρια.
Θα θυμώσει πολύς κόσμος μαζί σου όταν αρχίσεις να θέτεις όρια σχετικά με το τι δέχεσαι και τι όχι. Αυτό που θα σου κάνει εντύπωση, είναι το πόσο δεν θα σε νοιάζει/επηρεάζει η αντίδραση των άλλων όταν θέτεις αυτά τα όρια.
Κάθε εκδοχή του εαυτού σου έχει διαφορετικές ανάγκες.
Θα σου αρέσουν διαφορετικά πράγματα και θα βρίσκεις συναισθηματική ανακούφιση σε άλλους τρόπους από ότι είχες συνηθίσει. Μπορεί να διαπιστώσεις ότι με τις παρέες ή το σύντροφο σου έχετε πλέον διαφορετικά ενδιαφεροντα και να θελεις να γνωρίσεις ανθρώπους που θα μοιράζεστε τα ίδια ιδανικά.
Δεν υπάρχει σωστό και λάθος.
Μία απόφαση που μπορεί να λειτουργήσει θετικά για κάποιον δε σημαίνει ότι θα κάνει το ίδιο και για σένα. Εμπιστεύσου το ένστικτό σου και την ικανότητά σου να παίρνεις τις κατάλληλες αποφάσεις για τα ζητήματα που σε αφορούν.
Άλλο αυτοσεβασμός και άλλο εγωισμός.
Μέσα από τον εγωισμό προσπαθεί να βρει τη φωνή του το εσωτερικό παιδί που δεν εισακούστηκε. Μέσα από τον αυτοσεβασμό ενεργεί ένας ενήλικας που άκουσε το εσωτερικό του παιδί και κάλυψε τις ανάγκες του.
Η ψυχοθεραπεία αν και αναλόγως την περίσταση δεν χρειάζεται να διαρκέσει χρόνια, είναι ένα ταξίδι που διαρκεί μια ζωή και χωρίς τον θεραπευτή σου από κάποιο σημείο και έπειτα. Είναι μια διαδικασία μέσα από την οποία αποκτάς εφόδια που θα σε συντροφεύουν για πάντα και θα σε βοηθούν να ανακαλύπτεις και μόνη σου ξανά το δρόμο προς την ευτυχία, κάθε φορά που οι δυσκολίες της ζωής χαλάνε τη πυξίδα σου. Εύχομαι να ξεκινήσεις και εσύ αυτό το συναρπαστικό ταξίδι!
