Υπάρχουν οι “καλοκαιράκηδες”, περιμένουν σχεδόν 9 μήνες την ώρα και τη στιγμή που θα φορέσουν μαγιό και θα ξεχυθούν στα μπιτσόμπαρα να νιώθουν blessed. Είχαν ήδη βγάλει τα συναυλιακά εισιτήρια από την ημέρα που ξεκίνησε η προπώληση, έχουν δει τουλάχιστον 2-3 ταινίες στα θερινά και φυσικά θα εκδράμουν στην Επίδαυρο για μια παράσταση και ατελείωτες ώρες στην κίνηση.
Υπάρχουμε και οι υπόλοιπο, που πάμε απλά δέκα μέρες διακοπές για να απολαύσουμε το καλοκαίρι και τις υπόλοιπες λιώνουμε από τη ζέστη στην πόλη και περνάμε τα βράδια μας αγκαλιά με το air condition. Και δεν σταματάμε να ψάχνουμε τις πλατφόρμες για κάτι καλό να δούμε. Χρωστάμε πάρα πολλά στο ERTflix. Μας έχει σώσει άπειρες βραδιές. Και δεν σταματά να προσθέτει νέο περιεχόμενο. Βρήκαμε πέντε ταινίες που δεν θα απογοητεύσουν το θεατή τους.
Ο Θάνατος του Στάλιν
Πολιτική σάτιρα του Armando Iannucci. Μαύρη κωμωδία. Η ταινία ξεκινά με ένα από αυτά τα γεγονότα που είναι τόσο παράλογα που δεν μπορεί παρά να είναι αληθινό. Ο τίτλος δεν λέει ψέματα. Όταν ο τυραννικός δικτάτορας Ιωσήφ Στάλιν πεθαίνει το 1953 (ο μεγάλος ηγέτης έπεσε από εγκεφαλικό), οι φίλοι του (τα Παράσιτα δηλαδή) βρίσκονται σε έναν ξέφρενο αγώνα εξουσίας για το ποιος θα γίνει ο επόμενος Σοβιετικός ηγέτης. Το χάος και η παράνοια κυριαρχούν μετά την απώλεια του ηγέτη τους, οι υπουργοί του ανταλλάσσουν κρυφά θέσεις γύρω από το ανοιχτό φέρετρο. Η αντιπαράθεση του αναπληρωτή γενικού γραμματέα Γκιόργκι Μαλένκοφ, του αρχηγού μυστικών υπηρεσιών Λαυρέντι Μπέρια αλλά και του αδίστακτου Νικίτα Κρούτσκεφ, δημιουργεί μια σειρά κωμικοτραγικών καταστάσεων, αμέτρητων έξυπνων διαλόγων και μια σειρά από χιουμοριστικές ατάκες. Μια εξωφρενικά (παράλογα μάλλον ταιριάζει καλύτερα) αστεία ανατομία της πολιτικής και της γραφειοκρατικής δυσλειτουργίας. Κάποια στιγμή θα γράψουμε ένα love letter στον Στιβ Μπουσέμι. Μιλάμε για καταπληκτικά one-liners. Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι η ταινία απαγορεύτηκε στη Ρωσία, όπου ο Βλαντιμίρ Πούτιν φαίνεται να ακολουθεί τα βήματα του δικτάτορα που τρολάρεται εδώ αριστουργηματικά.
Γυναικοκτονίες
Το 2019, 150 γυναίκες σκοτώθηκαν απ’ τον σύζυγο ή τον πρώην σύντροφό τους. Αντιμέτωποι μ’ αυτήν τη μάστιγα, δημοσιογράφοι της Le Monde έκαναν μια έρευνα με σκοπό να αποκωδικοποιήσουν αυτές τις γυναικοκτονίες. Με μεθοδολογία, βρήκαν και τόνισαν ένα συνεχές εγκληματικό μοτίβο. Χαρακτήρισαν τα αδύναμα και τα δυνατά σημάδια που οδηγούν στη δολοφονία αυτών των γυναικών. Το ντοκιμαντέρ αναλύει πέντε εμβληματικές περιπτώσεις γυναικοκτονίας και τονίζει αυτό που έπρεπε να είχε γίνει αντιληπτό. Αυτό το ντοκιμαντέρ θέλει να τονίσει πως οι γυναικοκτονίες είναι υπόθεση όλων μας. Πρόκειται για μια συμπαραγωγή της γαλλικής τηλεόρασης με την εφημερίδα LeMonde. Πέντε τραγικές ιστορίες, που παρουσιάζονται προκειμένου να μην υπάρξουν κι άλλες.
