Ο Σάιμον (Τζέιμς Μακαβόι), ένας υπάλληλος οίκου δημοπρασιών, συνεργάζεται με μια συμμορία του υποκόσμου με σκοπό την κλοπή ενός πανάκριβου πίνακα. Μετά από ένα χτύπημα στο κεφάλι κατά τη διάρκεια της ληστείας, ο Σάιμον ανακαλύπτει ότι έχει πάθει αμνησία και δεν θυμάται πού έχει κρύψει το ανεκτίμητο έργο. Όταν οι απειλές και τα βασανιστήρια αδυνατούν να φέρουν απαντήσεις, ο αρχηγός της συμμορίας (Βενσάν Κασέλ) προσλαμβάνει μια υπνοθεραπεύτρια (Ροζάριο Ντόσον) για να φτάσει στις πιο σκοτεινές πτυχές της ψυχής του Σάιμον. Όσο, όμως, πιο βαθιά προχωράει στο υποσυνείδητό του, τόσο περισσότερες ανατροπές θα υπάρξουν και τα όρια μεταξύ της πραγματικότητας, της επιθυμίας και των παραισθήσεων θα μπλεχτούν επικίνδυνα.
Ζητήματα ταυτότητας έρχονται στην επιφάνεια κατά το ρου της ιστορίας, ερωτήματα πάνω στις προθέσεις, τις αθέατες πλευρές του χαρακτήρα και τα κίνητρα των πράξεων των προσώπων. Ερωτήματα που θα μπορούσε να θέσει κανείς και για τον ίδιο τον Danny Boyle, ένα σκηνοθέτη άστατο και ακραίο, με ετερόκλιτη φιλμογραφία και ποικίλα θέματα να τον απασχολούν από τις αρχές της δεκαετίας του ’90.
Η δυναμική της ιστορίας καθίσταται ενδιαφέρουσα όλο και πιο πολύ καθώς δεν γίνεται σαφές για ποιο από τα τρία βασικά πρόσωπα έχει συντεθεί ο μύθος. Ο σκηνοθέτης δείχνει να αρέσκεται στο να «παίζει» με τις αναμονές του κοινού και να το ξαφνιάζει, εφόσον αρχικά νομίζουμε ότι παρακολουθούμε ένα φιλμ πάνω σε μια απάτη και μια ληστεία ενώ στη συνέχεια γινόμαστε θεατές μιας «μάχης» μεταξύ ασυνείδητου και πραγματικότητας.