Για να θες, συνειδητά και επισταμένως, να γυρίσεις στην εποχή του βωβού κινηματογράφου, σημαίνει πως κατέχεις μια μάλλον παραγνωρισμένη αλήθεια: Πως καμιά φορά μπορείς να πεις τα πιο σημαντικά πράγματα χωρίς να μιλήσεις. Το The Artist αυτό κόμιζε ως συνθήκη, γι’ αυτό αποτέλεσε τομή στα κινηματογραφικά δρώμενα το 2011, όταν και βγήκε. Και γι’ αυτό είναι «έγκλημα», αν δεν το έχεις δει, να μην αξιοποιήσεις το ότι προβάλλεται πλέον μέσα από το Ertflix.
Σε ασπρόμαυρο φόντο, αυτή η γαλλική ταινία σάρωσε στα Όσκαρ, κατακτώντας 5 συνολικά (ταινίας, σκηνοθεσίας, α’ ανδρικού ρόλου, κοστουμιών, μουσικής επένδυσης), έγινε ένα παγκόσμιο φαινόμενο. Φέρνοντας έναν άνεμο φρεσκάδας από το μακρινό παρελθόν – να που τελικά γινόταν.
Τι γλυκιά ρεβάνς για τον Μισέλ Χαζαναβίσιους. Οι περισσότεροι γελούσαν όταν τους αποκάλυπτε την ιδέα του να γυρίσει μια βωβή ταινία. Άλλοι τον χτυπούσαν φιλικά στον ώμο, σε φάση «ΟΚ, θα σου περάσει, δεν είναι τίποτα». Και οι παραγωγοί ήταν πλήρως αποθαρρυντικοί: «Κανείς δεν θα θελήσει να δει κάτι τέτοιο».
Μόνο που αυτές οι αντιδράσεις αντί να τον κάμψουν, πείσμωσαν τον Γάλλο σκηνοθέτη στο μέγιστο βαθμό. Συνέχισε να το ψάχνει, συνέχισε να το κυνηγήσει. Βρήκε έτσι τελικά τον τρόπο να γυρίσει το φιλμ του. Με ξεκάθαρη ιδέα για το τι ήθελε και πώς.
Καθοδήγησε επίσης με υπομονή και επιμονή τους ηθοποιούς του, που σε πρώτη φάση ήταν μπερδεμένοι για το τι να κάνουν – δεν ήξεραν, λογικό. Τελικά κυριάρχησε η υποκριτική του σώματος, η βάση εδώ που τα λέμε για κάθε ηθοποιό, από εκεί πηγάζουν όλα.
Το The Artist, στο Ertflix, είναι μια ωδή στις ρίζες του σινεμά
Το τελικό αποτέλεσμα ήταν καλύτερο και από τα πιο τρελά του όνειρα. Η ιστορία ενός σταρ του Χόλιγουντ του 1920 που ερωτεύεται μια νεαρή χορεύτρια πριν η εξέλιξη του ομιλούντος σινεμά αλλάξει τις ισορροπίες στη σχέση τους, μίλησε απευθείας στην καρδιά του κοινού, των κριτικών. Στόμα με στόμα, η φήμη του The Artist άρχισε να γιγαντώνεται.
