Πατήσαμε play σίγουροι ότι θα σταματήσουμε να βλέπουμε το Platonic στο πρώτο δεκάλεπτο. Ξέρετε τι κάνει μια κωμική σειρά επιτυχημένη; Η χημεία. Και στη ζωή αυτό είναι το μυστικό. Τι να κάνουμε. Μπορείς να έχεις το καλύτερο καστ, να βρεις τον πιο δημοφιλή σκηνοθέτη και το σενάριο σου να φυσάει αλλά να μην καταφέρεις να πείσεις το κοινό. Ενώ η χημεία είναι ασύλληπτα ικανή να πείσει τον οποιοδήποτε. Αυτό έχουν οι δυο πρωταγωνιστές της σειράς Platonic και αβίαστα μας πείθουν για binge.
Κάθε φορά που χάνουμε το χρόνο μας στο Netflix και δεν ξέρουμε τι μας κάνει από το Disney+ (αυτό μας έκανε σίγουρα), στρεφόμαστε στο Apple TV+. Δεν μας απογοητεύει. Οκ, δεν είναι η πρώτη μας επιλογή. Κι αυτό δεν είναι πάντα κακό. Η υπόθεση του Platonic, φαινομενικά, είναι απλή. Δυο κολλητοί από το κολέγιο ξανασμίγουν και θυμούνται τα νιάτα τους. Τίποτα ποτέ δεν είναι τόσο απλό όσο φαίνεται.
Εκείνη είναι 40αρα μητέρα τριών παιδιών που κάνει την νοικοκυρά ενώ σκέφτεται ότι παράτησε μια καριέρα δικηγόρου για να τα καταφέρει. Ένα μέρος της θέλει να είναι ανεύθυνο, να ξεχάσει την επιφανειακά ιδανική ζωή της, τα καθήκοντα της μαμάς και της συζύγου, έστω και για μια στιγμή. Εκείνος είναι στερεοτυπικός γεροφασαίος με μια ζωή που απλά δεν είναι η ζωή που θα έπρεπε να ζει πια κάποιος στην ηλικία του, έχει τραύματα από το πρόσφατο διαζύγιο του και θέλει να πουλήσει την μπίρα που φτιάχνει στην μικροζυθοποιία του σε αρκετά ευκατάστατους αλκοολικούς. Ξέρουμε πού να τον βγάλουμε στο Κουκάκι αν έρθει Ελλάδα.
Δυο μεσήλικες (σχεδόν) που περνούν μια κρίση μέσης ηλικίας (εντελώς). Κλέβουν σαύρες από την πρώην του και μασάνε (ναι) τις σημειώσεις του αφεντικού του συντρόφου της. Είναι το Beef χωρίς θυμό και μετανάστες από την Ασία. Ο Γουίλ και η Σύλβια είναι, και παραμένουν, «απλώς» οι καλύτεροι φίλοι. Χωρίς benefits. Η σεξουαλική χημεία είναι μηδενική, ποτέ δεν αναρωτιέσαι αν ο Γουίλ και η Σύλβια θα κοιμηθούν μαζί. Η ανανέωση της φιλίας τους είναι περίπλοκη, αλλά και, κατά κάποιο τρόπο, αυτό ακριβώς που χρειάζονται.