Έχουν περάσει χρόνοι δέκα, μάτια μου, μαύρα μάτια μου κι η Neytiri έγινε μάνα 4 παιδιών με τον Jake Sully μπαμπά και το Avatar επέστρεψε με τρόπο που μπορεί να μην είναι θριαμβευτικός, αλλά κι αυτό είναι κάτι το υποκειμενικό.
13 χρόνια μετά, το σύμπαν της Πανδώρας επέστρεψε, αυτή τη φορά για να έχει μια συνέχεια, αφού ο James Cameron θα κάνει άλλες 3-4 ταινίες, αναλόγως και πώς θα πάνε εμπορικά το The Way of The Water και η επόμενη, που θα μπει σε λίγο καιρό σε φάση γυρισμάτων.
Δεν είναι και κάτι απλό να μπορέσεις να ξεπεράσεις κάτι που μέχρι το Avengers: Endgame ήταν το πιο εμπορικό φιλμ στην Ιστορία του Κινηματογράφου. Η δουλειά είναι ακόμα πιο δύσκολη δεδομένης της χρονικής απόστασης, αφού πίσω στο 2009 ήταν διαφορετικά τα μέσα που ήταν διαθέσιμα στον Cameron και έχουμε δει σε αρκετές περιπτώσεις (λέγε με Hobbit), ότι η καλύτερη τεχνολογία δε σημαίνει απαραίτητα και καλύτερη αποτύπωση.
Παρόλα αυτά, η παραγωγή του Avatar δεν αφέθηκε εντελώς στο CGI, αλλά είχε κοστούμια, είχε μπόλικες ώρες με βάψιμο κάθε μέρα στους πρωταγωνιστές, άρα προσπάθησε αρκετά να διατηρήσει μια αυθεντικότητα στην εικόνα. Και το κατάφερε. Όπως κατάφερε ο Cameron με το The Way of The Water να φτιάξει έναν νέο κόσμο στην Πανδώρα που να είναι με ντοκιμαντερίστικες προεκτάσεις και με ξεκάθαρους συμβολισμούς ως προς την πραγματική ζωή.
Το δεύτερο Avatar δεν έχει κάποιο epicness στη σύγκρουση των Ανθρώπων του Ουρανού με τους Νάβι και τις Φυλές της Πανδώρας, αφού με εξαίρεση ένα 5λεπτο, όλα καταλήγουν στην one on one σύγκρουση του Jake με τον Quaritch.
Συνολικά, η αφήγηση του sequel δεν διαφοροποιείται σε εξωπραγματικό βαθμό από την πρώτη ταινία, υπάρχει εν τούτοις ένα στοιχείο που, τελικά, γίνεται ο πυρήνας της ιστορίας. Ο λόγος για την ωρίμανση, την «ώρα να γίνω ενήλικος» φάση στην οποία καλούνται να περάσουν οι δύο γιοι του Jake και της Neytiri και στην αναζήτηση του εαυτού τους που κάνουν όλα τα παιδιά, ιδίως η Kiri και στο τέλος και ο Spyder.
Avatar: 190 λεπτά διάρκεια που δεν βαριέσαι ούτε σε ένα
Η ταινία χωρίζεται σε τρία βασικά μέρη. Το πρώτο είναι η υπενθύμιση του τι έχει συμβεί και η εγκατάλειψη του Δάσους από τους Sully που πάνε να κρυφτούν κάπου μακριά, για να μην φέρουν τον πόλεμο στους δικούς τους.
Το δεύτερο είναι η μετεγκατάσταση στις Φυλές της Θάλασσας, στους Μετκαγίνα, και σε μια απεικόνιση εθίμων και παραδόσεων της Φυλής, στον σεβασμό τους προς το φυσικό περιβάλλον, στην πνευματική τους ένωση με τα θαλάσσια όντα και στη συνειδητοποίηση πως η ύλη όλων ανήκει στη θάλασσα. Η θάλασσα δίνει και η θάλασσα παίρνει. Από εκεί ξεκινά η ζωή στο Avatar, από την καρδιά της Μεγάλης Μητέρας, και εκεί ολοκληρώνεται με τον θάνατο και την επιστροφή στην καρδιά.
Διάβασε τη συνέχεια στο Nitro.gr
