Σίγουρα μία διοργάνωση, όπως τα Oscars, έχει την τέλεια οργάνωση και όμως… δεν συμβαίνει πάντα!
Αρνητές του Όσκαρ
Μερικοί νικητές των Oscars αισθάνθηκαν υποχρεωμένοι να αρνηθούν τα βραβεία τους όλα αυτά τα χρόνια. Ο πρώτος ήταν ο σεναριογράφος Ντάντλεϊ Νίκολς, ο οποίος αρνήθηκε το βραβείο του καλύτερου σεναριογράφου για το «The Informer» το 1936, λόγω των συγκρούσεων μεταξύ του Σωματείου Σεναριογράφων και της Ακαδημίας.
Ο Μάρλον Μπράντο έστειλε έναν πληρεξούσιο για να αρνηθεί εκ μέρους του το Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου του 1972 για τον «Νονό» (και να εκφωνήσει μια ομιλία 15 σελίδων σχετικά με την κακομεταχείριση των Ιθαγενών Αμερικανών από το Χόλιγουντ).
Η μεγαλύτερη απόρριψη όλων των εποχών, ωστόσο, ανήκει στον George C. Scott, ο οποίος κατήγγειλε την υποψηφιότητα του Καλύτερου Ηθοποιού για το «Patton», χαρακτηρίζοντας τα βραβεία «προσβλητικά, βάρβαρα και εγγενώς διεφθαρμένα».
Ο Scott φέρεται να χαρακτήρισε τις τελετές «μια δίωρη παρέλαση κρέατος, μια δημόσια επίδειξη με επινοημένο σασπένς για οικονομικούς λόγους». Όταν κέρδισε το βραβείο, ήταν 3.000 μίλια μακριά στο σπίτι του, παρακολουθώντας έναν αγώνα χόκεϊ στην τηλεόραση.
Και η έκπληξη ήρθε, δύο χρόνια αργότερα, όταν ο Scott άφησε να γίνει γνωστό ότι αν η Ακαδημία ήθελε να τον προτείνει για την καλύτερη σκηνοθεσία για το «Rage», δεν θα είχε αντίρρηση. Όπως ήταν αναμενόμενο, δεν τους άρεσε πολύ.
Δέκα χρόνια αργότερα, ο Scott ήταν τόσο ένθερμος στην ιδέα μιας προσβλητικής βάρβαρης δίωρης παρέλασης με βάση το κρέας που αγόρασε εισιτήρια της τελευταίας στιγμής για την τελετή του 1982 και θα είχε ξεφύγει χωρίς «επεισόδια», αν δεν τον έβλεπε ένας αρθρογράφος από το Variety στο κόκκινο χαλί.
Διαβάστε περισσότερα στο Intronews.gr
